Blog #76 – Terugblik op 2022

Bitterzoet is het woord waarmee ik het afgelopen jaar kan omschrijven. Het dekt zo’n beetje de lading wel. Wat een jaar wat een jaar! Een absolute rollercoaster waar mijn emoties zo’n beetje alle kanten op ging. En dat ging letterlijk door tot en met gisteren…maar dat was wel meteen het mooie zoete gedeelte en het grootste en mooiste cadeau van mijn leven!

Vorig jaar op 30 december nam ik afscheid van mijn lieve tante Maijke in het Deventer Ziekenhuis. Het was een heel emotioneel moment want het was de laatste keer dat wij elkaar zouden spreken en konden knuffelen. Ze had niet lang meer en in de eerste week van januari overleed ze dan ook. En zo begon 2022 voor mij met het afscheid van een zeer geliefd familielid. Het gemis is groot.

Halverwege het jaar overleed mijn oom Dirk, Hij was een wetenschapper, een echte professor die ook les gaf op de Universiteit maar ook letterlijk de wijde wereld in trok voor zijn onderzoeken. Hij woonde in Edinburgh dus ik heb dit allemaal online aan de zijlijn meegemaakt. Maar het idee dat ik hem nooit meer zal zien en spreken blijft raar. Een gemis.

Wij hadden al jaren in de planning dat we een dakopbouw zouden laten plaatsen en halverwege de maand juli was het dan ook zover. Ze zouden beginnen met onze verbouwing…onze ingrijpende verbouwing! Wij blij en keken met spanning uit naar de eerste dag dat de aannemer zou beginnen. Wat blijkt?! Onze buurman heeft over onze erfgrens zijn dakopbouw geplaatst. Lekker handig om je isolatie 20 cm over ons dak heen te bouwen. Dit werd een heel gedoe want de aannemer kon niet beginnen zolang dit niet verwijderd is. De buurman wilde het in eerste instantie niet weghalen want hij had er gewoon geen tijd en zin in. Dus een advocaat ingeschakeld en meteen onze zin gekregen. Daarna kwam de buurman weer bijdehand doen en ging er weer een brief uit naar hem via onze advocaat. Tot nu toe niks meer vernomen van hem. Hierdoor hebben wij een week vertraging opgelopen, extra kosten gemaakt en een boel stress gehad. Maar geloof me. Als dit nog een keer gebeurd met wie dan ook, dan gaan we er weer met een gestrekt been in! Je moet wel heel zeker zijn van je zaak als je ons dit soort geintjes wilt flikken!

Dus in de 3e week van juli kon onze aannemer eindelijk van start. Vertraging van bouwprojecten kunnen een naar financieel gevolg hebben maar het is ons gelukkig bespaard gebleven. De bouw is voor de rest redelijk voorspoedig verlopen. Ik zeg redelijk want we kwamen weer voor verrassingen te staan waardoor de projectkosten weer wat hoger werden dan was geraamd. En je raadt het natuurlijk al wie daar uiteindelijk verantwoordelijk voor is. Maar goed, dat moesten we intern maar zien op te lossen en dat lukte uiteindelijk ook wel. De allereerste dag regende het zo hard dat de aannemer niet kon beginnen. Ach ja, die ene dag kon er ook nog wel bij. De bouw is verder in de droge hete zomerperiode geweest en dus hadden we in ieder geval geen waterschade kunnen oplopen etc. Het verliep verder voor de rest gelukkig allemaal goed tot het einde toe en in de laatste week van november is echt de allerlaatste hand gelegd met wat kleine dingen. Er komt zoveel bij kijken met zo’n project dat we blij en opgelucht zijn dat we het nu eindelijk kunnen inrichten en in het voorjaar de boel netjes kunnen afschilderen. Het was een intense periode die grote impact heeft op je privéleven. Maar het moet gezegd worden…we hadden een fijne aannemer die vakwerk heeft afgeleverd. Chapeau!

De eerste drie weken van de bouw verbleven we in een dorp verderop. We pasten op het huis en de hond van vrienden. Zo hadden we het begin van het project niet hoeven meemaken betreft overlast en herrie. Lekker met de honden en in een groene omgeving zouden we die weken doorbrengen…heerlijk. Op een zaterdagochtend liep ik in het zonnetje met de honden en mijn mobiel ging over. Nu neem ik nooit op als ik een nummer niet ken en dus werd ik nog een keer gebeld. Ik luisterde mijn voicemail af en ik hoorde:” hallo met Roos, de vriendin van Anton weet je nog? Zou je mij willen terugbellen want er is iets verschrikkelijks gebeurd met hem”. Nu had ik Anton al sinds mijn verhuizing naar Aalsmeer niet meer gezien en wilde hem nog, samen met Roos, uitnodigen voor een BBQ en een drankje bij ons thuis. Ik belde meteen terug en zij vertelde me dat Anton verdronken was is in de Amsterdamse gracht. Ze vertelde me dat zij twee weken lang op zoek was naar mijn telefoonnummer maar het nu pas naar boven had gekregen en me meteen belde. Anton, de beste vriend van mijn moeder is niet meer. Hij hielp mij in 2018 nog met de verhuizing naar Aalsmeer. Ach, wat een verschrikkelijke manier om te gaan zeg. Als ik er aan denk dan ben ik er nog stil van. Ineens ben je weg…zo triest.

Onze dakopbouw is klaar en wat zijn we trots op onze nieuwe verdieping. Eindelijk, een kantoor, een muziekstudio, een washok en opslagruimte bovenop ons knus huisje! Je hele leven ligt gewoon op z’n gat tijdens zo’n hectische periode en dus werd het tijd voor rust in de tent en weer tijd om langs mijn vader te gaan. We kwamen daar en we zagen al gauw dat het niet goed met hem ging. Het was alleen nog een kwestie van tijd wanneer hij kwam te overlijden. Een maand later op 6 november kwam bij ons het nieuws binnen, op een nogal vreemde manier, dat hij was overleden en dus gingen Jo en ik weer een periode in van geregel en gedoe. Ik wil niet veel woorden kwijt aan deze lopende kwestie maar kan wel zeggen dat ik zeer teleurgesteld ben hoe hij z’n zaakjes heeft achtergelaten. Nee, niet netjes.

Het is bijna einde jaar en we proberen te rusten en bij te komen van alles wat ons dit jaar allemaal is overkomen. Ik ben moe, gewoon moe van alle toestanden. Moe van de nare mensen in het afgelopen jaar. Het gewone dagelijkse leven gaat gewoon door en tussendoor moet je dan ook maar zien te manoeuvreren met alle shit om je heen. Ik kijk altijd uit naar de kerstdagen. Ik hou er van om alles te versieren en lekker uit te pakken met buitenverlichting en alle andere kerstversieringen. Cadeautjes kopen, lekker eten en alles wat erbij hoort. Heerlijk, even de rust en de gezellige sfeer die het met zich meebrengt. Het grootste cadeau wat ik gisteren, op 1e kerstdag, heb gekregen is de verloving met mijn lieve Joanna (voor intimi Jobi). Ik kan vanaf volgend jaar eindelijk zeggen “mijn vrouw”…:-)

Ik wens iedereen een goeie jaarwisseling en een voorspoedig 2023!

Blog #70 – Nu Ga Je Leven promotietour 2022

In totaal hadden we vijftig radio interviews in de agenda staan. Waarvan er drie niet zijn doorgegaan en waarvan er negen bezoekjes waren aan de studio’s zelf. Ons avontuur begon op woensdag 9 maart wat de releasedatum was van de nieuwe single en op zondag 13 maart trapten we meteen af met een bezoek aan RTV Papendrecht. De telefonische radio interviews werden door Joanna tussen alle dagelijkse werkzaamheden door gedaan en zelfs tijdens de eerste week van onze vakantie in onze kleine villa boven op de berg ging het gewoon door. Ik met oortjes in aan de rand van ons zwembad, met een koud biertje in de hand, om mee te kunnen luisteren naar de interviews. De tijd is voorbij gevlogen en na zo’n 2,5 maand hebben we de promotour mooi kunnen afsluiten. Wij waren trouwens in de veronderstelling dat we in het weekend van 14/15 mei de promotour hadden afgesloten in Den Bommel (Goeree Overflakkee) en respectievelijk in Stadskanaal. We hadden er een leuk weekendje uit van gemaakt en in een fantastisch hotel overnacht in Assen om de zondagmiddag nog een half uurtje verder door te rijden naar RTV 1 in Stadskanaal. Want om van Den Bommel weer terug naar huis te gaan om zondagochtend weer in de auto richting Stadskanaal te rijden zagen we niet zo zitten. Dus was het na De Toppers van Oranje op zaterdag meteen door naar Assen waar we hebben genoten van het hotel en het lekkere eten om de rest van de avond, moe maar voldaan, in het bubbelbad te zitten en daarna naar het songfestival te kijken. Dat was een leuk weekend met interviews, optredens en 644 km achter de rug. Maar om nog even terug te komen op de veronderstelling dat dit de laatste interviews zouden zijn. Niks was minder waar. We hadden ons vergist en moesten we afgelopen zondag 22 mei toch nog op pad. Gelukkig was het niet ver en waren we ook niet lang van huis maar toch…mentaal hadden we dit hoofdstuk al afgesloten. Het was ook eigenlijk veels te mooi weer om in de auto te zitten om daarna weer in een studio te zitten. Tja, het is zoals het is zeggen we dan maar. Ach ja, zo komen we nog eens ergens en bij ons, BridgeDeLeau, is het dan ook nooit saai. Het komt ons allemaal niet aanwaaien en we werken er ook keihard voor om te zorgen dat we in de toekomst kunnen oogsten wat we nu aan het zaaien zijn. We moeten nog veel werk verrichten om ons doel te bereiken maar we gaan ervoor. Helaas zitten er maar 24 uur in een dag.

Er is echter één ding wat ik niet begrijp. De radio DJ’s krijgen de artiesten aangeboden, meestal via pluggers of andere kanalen. Dan zou ik toch denken dat je je een beetje verdiept in de artiest die je gaat interviewen? Nou, 8 van de 10 doen dat dus niet en ik heb dan ook heel veel tenenkrommende slechte interviews voorbij zien/horen komen. Kijk, interviewen is een vak die het gros van de DJ’s niet beheerst maar als ze zich dan ook helemaal niet voorbereiden dan wordt het interview wel een hele laaange zit…pffff. En als je er dan een lange rit erop heb zitten dan baal je wel hoor! Ik blijf het ongelofelijk vinden want is het nou zo’n grote moeite om de artiest even te Googelen en/of op de website te bekijken? Wat ze zich niet realiseren is dat het respectloos is naar de artiest toe als ze onzinnige vragen zitten te stellen en helemaal niet weten wie ze voor zich hebben. Geloof me, Joanna is zeer adrem en een vlotte gezellige prater maar als je het presteert dat een interview met haar stilvalt dan ben je echt niet geschikt als interviewer. Ik zat er bij, keek en luisterde er naar met grote verbazing. Dit geldt ook voor de telefonische interviews he. Joanna geeft aan en legt de woorden in de mond van de DJ die er vervolgens niet op reageert, er niet op voor borduurt en vervolgens verloopt het gesprek moeizaam…heel moeizaam. Met gevolg een doodsaai interview. Zit niemand op te wachten toch? Draai dan gewoon plaatjes en laat het interviewen aan iemand anders over of doe het anders helemaal niet. Ik moet er wel bij zeggen dat de meesten amateur radio DJ’s zijn, maar toch, dan juist even iets meer energie erin steken en dan loopt het allemaal wat soepeler waar iedereen blij van wordt. Maar goed, gelukkig waren er ook een aantal radio stations die het professioneel aanpakten en daar hebben we dan weer fijne herinneringen aan.

We hoopten nog op de nationale TV en Radio iets te kunnen doen maar dat is niet aan de orde. Er is, na de pandemie, toen we weer mochten, een stortvloed aan releases uitgekomen en de eersten die aan de beurt zijn zijn natuurlijk de grote en bekende namen waardoor je eigenlijk weinig kans maakt om opgemerkt en opgepakt te worden door een TV zender of nationaal radiostation. Niet erg, we gaan gewoon door en bereiden ons alweer rustig voor op de 3e single voor volgende jaar. Al met al hebben we weer veel leuke dingen mogen meemaken, nieuwe leuke mensen ontmoet en nieuwe ervaringen kunnen opdoen waar we dankbaar voor zijn.

Een fijn interview in ons eigen Aalsmeer!

En weer een Champagne moment! Nu Ga Je Leven heeft op Spotify deze week meer dan 25.000 streams behaald.!!! Wij proosten er op…cheers allemaal!

Blog #64 – Terugblik op 2021

Jaja, twee jaar bestaat mijn website alweer! Op 11 november 2019 ging leaubass.com online. In de tussentijd is er zoveel gebeurd en heb ik leuke blogs kunnen schrijven. We leven in een spannende periode en hoop dan ook dat onze plannetjes doorgang mogen vinden het komende jaar in goede gezondheid. Op naar de drie jaar met weer leuke verhaaltjes, anekdotes, foto’s en video’s! We hopen op een succesvol muzikaal jaar zonder al teveel tegenslag en teleurstellingen.

Ik heb niet heel veel geschreven de afgelopen maanden en misschien komt het omdat ik heel erg bezig ben geweest om beter gitaar te leren spelen en liedjes uit te zoeken op de akoestische gitaar. We hadden afgelopen woensdag 22 december een bruilofts gig. Nee, niet met een full band maar als duo. Dat is totaal nieuw voor mij in de rol van begeleidend gitarist. En wat het voor ons bijzonder maakte was dat wij de huwelijksceremonie muzikaal begeleiden. Dat is wel iets heel anders dan op het avondfeest te staan knallen met je bandje. Snap je wat ik bedoel? De bruidegom vol verwachting wacht, met kloppend hart, op zijn bruid die langzaam binnen komt schrijden terwijl wij, Joanna en ik, dat muzikaal begeleiden met een door hun gekozen liedje. Dat is een romantisch en mooi moment. En wanneer ze om en om hun handtekening zetten onder de trouwakte begeleiden we het muzikaal nog eens. Dit zijn hele belangrijke momenten in de ceremonie en zeker met de huidige coronamaatregelen geeft dit iets extra’s aan het geheel. Uiteraard sloten we het geheel muzikaal af en toen was het weer voorbij. Want je mag heel weinig in een lockdown en dit is het enige wat zo’n bruidspaar mag en kan doen in deze periode. Ze hebben genoten, zijn zeer tevreden en daar doen we het voor. Voor ons was het ons eerste optreden samen en hopelijk volgen er komend jaar nog meer in dit concept.

Ik had al wel een blog klaar staan trouwens maar die was wel vrij negatief voor mijn doen. En al het negatieve schrijven blocked blijkbaar al mijn creativiteit. Negatieve zeurende zeikende mensen zijn er genoeg dus laat ik die blog maar voor wat het is om het jaar met een positieve noot te eindigen. En ja, natuurlijk horen tegenslag en teleurstellingen erbij maar leuk is anders. Maar goed, na de grote teleurstelling was het voor ons even slikken en doorgaan. Het is vergeven maar vergeten doe ik het niet en zal nog harder op de rem gaan staan als ik zoiets weer zie aankomen want ik was er al niet enthousiast over vanaf het begin. Flauwekul projecten kosten alleen maar onnodig tijd en geld. We zijn weer een ervaring rijker maar wel een paar centen armer met een deuk in het zelfvertrouwen. Ik zie het maar als een leerproces. Met aannames alleen doe je geen goed zaken, communicatie is key!

Natuurlijk zijn er geweldige dingen gebeurd afgelopen jaar. Onze Grote Tuinverbouwing bijvoorbeeld. Wij hebben van het avontuur genoten en van het eindresultaat genieten we dagelijks (zie video/foto’s/blog). Op het moment van schrijven, 1e kerstdag, komen we in de herhaling liet iemand ons vanmiddag weten. Het moet gewoon zo zijn… in de herhaling op 1e kerstdag….come on!…:-). Leuk leuk leuk!

En afgelopen vrijdag werden we verrast met de uiteindelijke versie van de nieuwe single! Wat is die goed geworden! Echt een goed liedje en oh zo mooi geproduceerd ook. Hier heb ik de basgitaar voor ingespeeld. Je hoort me niet maar je voelt me wel zeg ik maar. De release zal ergens in 2022 plaats gaan vinden en het hele circus wat erbij hoort zal ook allemaal opgestart moeten gaan worden. Werk aan de winkel dus! Het is een waardige en logische opvolger van Gebroken Spiegel. Trots en blij zijn we er mee en jullie gaan het zeker horen!

Al met al was het een enerverend jaar. Des temeer omdat Joanna keihard heeft gewerkt om er boven op te komen en haar gezondheid de goeie kant opgaat. Deze laatste dagen van het jaar eindigen we positief en kijken met vol goede moed uit naar 2022!

Ik wens jullie allemaal fijne dagen en een gezond nieuwjaar toe!

Doe alleen de dingen waar jezelf achter staat, volg je hart en laat je niet van de wijs brengen door anderen.