joannabridge

Blog #76 – Terugblik op 2022

Posted on by leaubass

Bitterzoet is het woord waarmee ik het afgelopen jaar kan omschrijven. Het dekt zo’n beetje de lading wel. Wat een jaar wat een jaar! Een absolute rollercoaster waar mijn emoties zo’n beetje alle kanten op ging. En dat ging letterlijk door tot en met gisteren…maar dat was wel meteen het mooie zoete gedeelte en het grootste en mooiste cadeau van mijn leven!

Vorig jaar op 30 december nam ik afscheid van mijn lieve tante Maijke in het Deventer Ziekenhuis. Het was een heel emotioneel moment want het was de laatste keer dat wij elkaar zouden spreken en konden knuffelen. Ze had niet lang meer en in de eerste week van januari overleed ze dan ook. En zo begon 2022 voor mij met het afscheid van een zeer geliefd familielid. Het gemis is groot.

Halverwege het jaar overleed mijn oom Dirk, Hij was een wetenschapper, een echte professor die ook les gaf op de Universiteit maar ook letterlijk de wijde wereld in trok voor zijn onderzoeken. Hij woonde in Edinburgh dus ik heb dit allemaal online aan de zijlijn meegemaakt. Maar het idee dat ik hem nooit meer zal zien en spreken blijft raar. Een gemis.

Wij hadden al jaren in de planning dat we een dakopbouw zouden laten plaatsen en halverwege de maand juli was het dan ook zover. Ze zouden beginnen met onze verbouwing…onze ingrijpende verbouwing! Wij blij en keken met spanning uit naar de eerste dag dat de aannemer zou beginnen. Wat blijkt?! Onze buurman heeft over onze erfgrens zijn dakopbouw geplaatst. Lekker handig om je isolatie 20 cm over ons dak heen te bouwen. Dit werd een heel gedoe want de aannemer kon niet beginnen zolang dit niet verwijderd is. De buurman wilde het in eerste instantie niet weghalen want hij had er gewoon geen tijd en zin in. Dus een advocaat ingeschakeld en meteen onze zin gekregen. Daarna kwam de buurman weer bijdehand doen en ging er weer een brief uit naar hem via onze advocaat. Tot nu toe niks meer vernomen van hem. Hierdoor hebben wij een week vertraging opgelopen, extra kosten gemaakt en een boel stress gehad. Maar geloof me. Als dit nog een keer gebeurd met wie dan ook, dan gaan we er weer met een gestrekt been in! Je moet wel heel zeker zijn van je zaak als je ons dit soort geintjes wilt flikken!

Dus in de 3e week van juli kon onze aannemer eindelijk van start. Vertraging van bouwprojecten kunnen een naar financieel gevolg hebben maar het is ons gelukkig bespaard gebleven. De bouw is voor de rest redelijk voorspoedig verlopen. Ik zeg redelijk want we kwamen weer voor verrassingen te staan waardoor de projectkosten weer wat hoger werden dan was geraamd. En je raadt het natuurlijk al wie daar uiteindelijk verantwoordelijk voor is. Maar goed, dat moesten we intern maar zien op te lossen en dat lukte uiteindelijk ook wel. De allereerste dag regende het zo hard dat de aannemer niet kon beginnen. Ach ja, die ene dag kon er ook nog wel bij. De bouw is verder in de droge hete zomerperiode geweest en dus hadden we in ieder geval geen waterschade kunnen oplopen etc. Het verliep verder voor de rest gelukkig allemaal goed tot het einde toe en in de laatste week van november is echt de allerlaatste hand gelegd met wat kleine dingen. Er komt zoveel bij kijken met zo’n project dat we blij en opgelucht zijn dat we het nu eindelijk kunnen inrichten en in het voorjaar de boel netjes kunnen afschilderen. Het was een intense periode die grote impact heeft op je privéleven. Maar het moet gezegd worden…we hadden een fijne aannemer die vakwerk heeft afgeleverd. Chapeau!

De eerste drie weken van de bouw verbleven we in een dorp verderop. We pasten op het huis en de hond van vrienden. Zo hadden we het begin van het project niet hoeven meemaken betreft overlast en herrie. Lekker met de honden en in een groene omgeving zouden we die weken doorbrengen…heerlijk. Op een zaterdagochtend liep ik in het zonnetje met de honden en mijn mobiel ging over. Nu neem ik nooit op als ik een nummer niet ken en dus werd ik nog een keer gebeld. Ik luisterde mijn voicemail af en ik hoorde:” hallo met Roos, de vriendin van Anton weet je nog? Zou je mij willen terugbellen want er is iets verschrikkelijks gebeurd met hem”. Nu had ik Anton al sinds mijn verhuizing naar Aalsmeer niet meer gezien en wilde hem nog, samen met Roos, uitnodigen voor een BBQ en een drankje bij ons thuis. Ik belde meteen terug en zij vertelde me dat Anton verdronken was is in de Amsterdamse gracht. Ze vertelde me dat zij twee weken lang op zoek was naar mijn telefoonnummer maar het nu pas naar boven had gekregen en me meteen belde. Anton, de beste vriend van mijn moeder is niet meer. Hij hielp mij in 2018 nog met de verhuizing naar Aalsmeer. Ach, wat een verschrikkelijke manier om te gaan zeg. Als ik er aan denk dan ben ik er nog stil van. Ineens ben je weg…zo triest.

Onze dakopbouw is klaar en wat zijn we trots op onze nieuwe verdieping. Eindelijk, een kantoor, een muziekstudio, een washok en opslagruimte bovenop ons knus huisje! Je hele leven ligt gewoon op z’n gat tijdens zo’n hectische periode en dus werd het tijd voor rust in de tent en weer tijd om langs mijn vader te gaan. We kwamen daar en we zagen al gauw dat het niet goed met hem ging. Het was alleen nog een kwestie van tijd wanneer hij kwam te overlijden. Een maand later op 6 november kwam bij ons het nieuws binnen, op een nogal vreemde manier, dat hij was overleden en dus gingen Jo en ik weer een periode in van geregel en gedoe. Ik wil niet veel woorden kwijt aan deze lopende kwestie maar kan wel zeggen dat ik zeer teleurgesteld ben hoe hij z’n zaakjes heeft achtergelaten. Nee, niet netjes.

Het is bijna einde jaar en we proberen te rusten en bij te komen van alles wat ons dit jaar allemaal is overkomen. Ik ben moe, gewoon moe van alle toestanden. Moe van de nare mensen in het afgelopen jaar. Het gewone dagelijkse leven gaat gewoon door en tussendoor moet je dan ook maar zien te manoeuvreren met alle shit om je heen. Ik kijk altijd uit naar de kerstdagen. Ik hou er van om alles te versieren en lekker uit te pakken met buitenverlichting en alle andere kerstversieringen. Cadeautjes kopen, lekker eten en alles wat erbij hoort. Heerlijk, even de rust en de gezellige sfeer die het met zich meebrengt. Het grootste cadeau wat ik gisteren, op 1e kerstdag, heb gekregen is de verloving met mijn lieve Joanna (voor intimi Jobi). Ik kan vanaf volgend jaar eindelijk zeggen “mijn vrouw”…:-)

Ik wens iedereen een goeie jaarwisseling en een voorspoedig 2023!

Blog #70 – Nu Ga Je Leven promotietour 2022

Posted on by leaubass

In totaal hadden we vijftig radio interviews in de agenda staan. Waarvan er drie niet zijn doorgegaan en waarvan er negen bezoekjes waren aan de studio’s zelf. Ons avontuur begon op woensdag 9 maart wat de releasedatum was van de nieuwe single en op zondag 13 maart trapten we meteen af met een bezoek aan RTV Papendrecht. De telefonische radio interviews werden door Joanna tussen alle dagelijkse werkzaamheden door gedaan en zelfs tijdens de eerste week van onze vakantie in onze kleine villa boven op de berg ging het gewoon door. Ik met oortjes in aan de rand van ons zwembad, met een koud biertje in de hand, om mee te kunnen luisteren naar de interviews. De tijd is voorbij gevlogen en na zo’n 2,5 maand hebben we de promotour mooi kunnen afsluiten. Wij waren trouwens in de veronderstelling dat we in het weekend van 14/15 mei de promotour hadden afgesloten in Den Bommel (Goeree Overflakkee) en respectievelijk in Stadskanaal. We hadden er een leuk weekendje uit van gemaakt en in een fantastisch hotel overnacht in Assen om de zondagmiddag nog een half uurtje verder door te rijden naar RTV 1 in Stadskanaal. Want om van Den Bommel weer terug naar huis te gaan om zondagochtend weer in de auto richting Stadskanaal te rijden zagen we niet zo zitten. Dus was het na De Toppers van Oranje op zaterdag meteen door naar Assen waar we hebben genoten van het hotel en het lekkere eten om de rest van de avond, moe maar voldaan, in het bubbelbad te zitten en daarna naar het songfestival te kijken. Dat was een leuk weekend met interviews, optredens en 644 km achter de rug. Maar om nog even terug te komen op de veronderstelling dat dit de laatste interviews zouden zijn. Niks was minder waar. We hadden ons vergist en moesten we afgelopen zondag 22 mei toch nog op pad. Gelukkig was het niet ver en waren we ook niet lang van huis maar toch…mentaal hadden we dit hoofdstuk al afgesloten. Het was ook eigenlijk veels te mooi weer om in de auto te zitten om daarna weer in een studio te zitten. Tja, het is zoals het is zeggen we dan maar. Ach ja, zo komen we nog eens ergens en bij ons, BridgeDeLeau, is het dan ook nooit saai. Het komt ons allemaal niet aanwaaien en we werken er ook keihard voor om te zorgen dat we in de toekomst kunnen oogsten wat we nu aan het zaaien zijn. We moeten nog veel werk verrichten om ons doel te bereiken maar we gaan ervoor. Helaas zitten er maar 24 uur in een dag.

Er is echter één ding wat ik niet begrijp. De radio DJ’s krijgen de artiesten aangeboden, meestal via pluggers of andere kanalen. Dan zou ik toch denken dat je je een beetje verdiept in de artiest die je gaat interviewen? Nou, 8 van de 10 doen dat dus niet en ik heb dan ook heel veel tenenkrommende slechte interviews voorbij zien/horen komen. Kijk, interviewen is een vak die het gros van de DJ’s niet beheerst maar als ze zich dan ook helemaal niet voorbereiden dan wordt het interview wel een hele laaange zit…pffff. En als je er dan een lange rit erop heb zitten dan baal je wel hoor! Ik blijf het ongelofelijk vinden want is het nou zo’n grote moeite om de artiest even te Googelen en/of op de website te bekijken? Wat ze zich niet realiseren is dat het respectloos is naar de artiest toe als ze onzinnige vragen zitten te stellen en helemaal niet weten wie ze voor zich hebben. Geloof me, Joanna is zeer adrem en een vlotte gezellige prater maar als je het presteert dat een interview met haar stilvalt dan ben je echt niet geschikt als interviewer. Ik zat er bij, keek en luisterde er naar met grote verbazing. Dit geldt ook voor de telefonische interviews he. Joanna geeft aan en legt de woorden in de mond van de DJ die er vervolgens niet op reageert, er niet op voor borduurt en vervolgens verloopt het gesprek moeizaam…heel moeizaam. Met gevolg een doodsaai interview. Zit niemand op te wachten toch? Draai dan gewoon plaatjes en laat het interviewen aan iemand anders over of doe het anders helemaal niet. Ik moet er wel bij zeggen dat de meesten amateur radio DJ’s zijn, maar toch, dan juist even iets meer energie erin steken en dan loopt het allemaal wat soepeler waar iedereen blij van wordt. Maar goed, gelukkig waren er ook een aantal radio stations die het professioneel aanpakten en daar hebben we dan weer fijne herinneringen aan.

We hoopten nog op de nationale TV en Radio iets te kunnen doen maar dat is niet aan de orde. Er is, na de pandemie, toen we weer mochten, een stortvloed aan releases uitgekomen en de eersten die aan de beurt zijn zijn natuurlijk de grote en bekende namen waardoor je eigenlijk weinig kans maakt om opgemerkt en opgepakt te worden door een TV zender of nationaal radiostation. Niet erg, we gaan gewoon door en bereiden ons alweer rustig voor op de 3e single voor volgende jaar. Al met al hebben we weer veel leuke dingen mogen meemaken, nieuwe leuke mensen ontmoet en nieuwe ervaringen kunnen opdoen waar we dankbaar voor zijn.

Een fijn interview in ons eigen Aalsmeer!

En weer een Champagne moment! Nu Ga Je Leven heeft op Spotify deze week meer dan 25.000 streams behaald.!!! Wij proosten er op…cheers allemaal!

Blog #64 – Terugblik op 2021

Posted on by leaubass

Jaja, twee jaar bestaat mijn website alweer! Op 11 november 2019 ging leaubass.com online. In de tussentijd is er zoveel gebeurd en heb ik leuke blogs kunnen schrijven. We leven in een spannende periode en hoop dan ook dat onze plannetjes doorgang mogen vinden het komende jaar in goede gezondheid. Op naar de drie jaar met weer leuke verhaaltjes, anekdotes, foto’s en video’s! We hopen op een succesvol muzikaal jaar zonder al teveel tegenslag en teleurstellingen.

Ik heb niet heel veel geschreven de afgelopen maanden en misschien komt het omdat ik heel erg bezig ben geweest om beter gitaar te leren spelen en liedjes uit te zoeken op de akoestische gitaar. We hadden afgelopen woensdag 22 december een bruilofts gig. Nee, niet met een full band maar als duo. Dat is totaal nieuw voor mij in de rol van begeleidend gitarist. En wat het voor ons bijzonder maakte was dat wij de huwelijksceremonie muzikaal begeleiden. Dat is wel iets heel anders dan op het avondfeest te staan knallen met je bandje. Snap je wat ik bedoel? De bruidegom vol verwachting wacht, met kloppend hart, op zijn bruid die langzaam binnen komt schrijden terwijl wij, Joanna en ik, dat muzikaal begeleiden met een door hun gekozen liedje. Dat is een romantisch en mooi moment. En wanneer ze om en om hun handtekening zetten onder de trouwakte begeleiden we het muzikaal nog eens. Dit zijn hele belangrijke momenten in de ceremonie en zeker met de huidige coronamaatregelen geeft dit iets extra’s aan het geheel. Uiteraard sloten we het geheel muzikaal af en toen was het weer voorbij. Want je mag heel weinig in een lockdown en dit is het enige wat zo’n bruidspaar mag en kan doen in deze periode. Ze hebben genoten, zijn zeer tevreden en daar doen we het voor. Voor ons was het ons eerste optreden samen en hopelijk volgen er komend jaar nog meer in dit concept.

Ik had al wel een blog klaar staan trouwens maar die was wel vrij negatief voor mijn doen. En al het negatieve schrijven blocked blijkbaar al mijn creativiteit. Negatieve zeurende zeikende mensen zijn er genoeg dus laat ik die blog maar voor wat het is om het jaar met een positieve noot te eindigen. En ja, natuurlijk horen tegenslag en teleurstellingen erbij maar leuk is anders. Maar goed, na de grote teleurstelling was het voor ons even slikken en doorgaan. Het is vergeven maar vergeten doe ik het niet en zal nog harder op de rem gaan staan als ik zoiets weer zie aankomen want ik was er al niet enthousiast over vanaf het begin. Flauwekul projecten kosten alleen maar onnodig tijd en geld. We zijn weer een ervaring rijker maar wel een paar centen armer met een deuk in het zelfvertrouwen. Ik zie het maar als een leerproces. Met aannames alleen doe je geen goed zaken, communicatie is key!

Natuurlijk zijn er geweldige dingen gebeurd afgelopen jaar. Onze Grote Tuinverbouwing bijvoorbeeld. Wij hebben van het avontuur genoten en van het eindresultaat genieten we dagelijks (zie video/foto’s/blog). Op het moment van schrijven, 1e kerstdag, komen we in de herhaling liet iemand ons vanmiddag weten. Het moet gewoon zo zijn… in de herhaling op 1e kerstdag….come on!…:-). Leuk leuk leuk!

En afgelopen vrijdag werden we verrast met de uiteindelijke versie van de nieuwe single! Wat is die goed geworden! Echt een goed liedje en oh zo mooi geproduceerd ook. Hier heb ik de basgitaar voor ingespeeld. Je hoort me niet maar je voelt me wel zeg ik maar. De release zal ergens in 2022 plaats gaan vinden en het hele circus wat erbij hoort zal ook allemaal opgestart moeten gaan worden. Werk aan de winkel dus! Het is een waardige en logische opvolger van Gebroken Spiegel. Trots en blij zijn we er mee en jullie gaan het zeker horen!

Al met al was het een enerverend jaar. Des temeer omdat Joanna keihard heeft gewerkt om er boven op te komen en haar gezondheid de goeie kant opgaat. Deze laatste dagen van het jaar eindigen we positief en kijken met vol goede moed uit naar 2022!

Ik wens jullie allemaal fijne dagen en een gezond nieuwjaar toe!

Doe alleen de dingen waar jezelf achter staat, volg je hart en laat je niet van de wijs brengen door anderen.

Blog #62 – BridgeDeLeau en De Grote Tuinverbouwing

Posted on by leaubass

Wij komen vandaag op TV lieve mensen! Om 17.00u op SBS6 bij het programma “De Grote Tuinverbouwing”. Als je benieuwd bent hoe onze huiskamer en achtertuin is omgetoverd tot een paradijsje dan kan je het vanmiddag allemaal bekijken. Ik kan nu wel alvast geval verklappen dat wij er ontzettend blij mee zijn!

De vakantieperiode is nu toch echt voorbij. Het dagelijkse leven is weer op gang gekomen en de meeste mensen hebben met z’n allen toch weer vakantie in binnen en buitenland kunnen vieren ondanks al het gedoe met PCR-testen en vaccinatiebewijzen. September kan misschien nog een paar nazomerdagen brengen maar volgende maand is het helaas toch echt afgelopen met het warme weer. Maar een nieuw seizoen brengt ook weer nieuwe en leuke vooruitzichten met met zich mee toch? Het is vandaag 11 september en mijn Joanna is jarig! Happy Birthday schatje en nog vele jaren in goede gezondheid!

Haar verjaardag zouden wij morgen uitgebreid gaan vieren tijdens een gezellig etentje in het luxe restaurant Catch by Simonis in Scheveningen met de muzikale omlijsting van Pieter Douglas en Johny Rosenberg voor wie we eigenlijk zouden komen. Het beloofde een mooie crooners middagje te worden met daarbij heerlijke seafood…maar helaas, het optreden is gecanceld en dus gingen we op zoek naar wat anders. Toen dachten we een heerlijke Tepanyakki avondje te hebben gereserveerd. En weer helaas…na de reservering op de kalender te hebben genoteerd mochten we deze na een paar dagen echter weer doorstrepen vanwege een dubbele reservering….serieus?! We gaan nu maar voor minder luxe en dan moet dat avondje uit eten wel gaan lukken. Zou het dan echt?..;-)

Wat een avontuur zo’n TV programma! Ondanks dat we die makeover/metamorfose niet zelf hoefden te doen is het al met al wel vermoeiend geweest. De gewone dagelijkse werkzaamheden gaan gewoon door en je moet voor de opnames er toch tijd voor vrij maken, je hebt vreemde mensen over de vloer en je moet meteen “aan staan” als je wordt geïnterviewd. Met “aan staan” bedoel ik meteen alert zijn en dat is niet altijd even makkelijk. Er is me trouwens iets opgevallen. De mensen die wisten dat wij op TV zouden komen hadden het bijna altijd over de allereerste reactie van de deelnemers wanneer alles onthuld wordt. Ik snap het wel want die eerste reacties zorgen, denk ik, voor een plaatsvervangende schaamte waarbij de kijker zich ongemakkelijk voelt. Deze zogenaamde eerste reactie is eigenlijk wel een momentje als ik er zo over nadenk. Het kan een momentje zijn waarbij de kijker bepaald of hij blijft kijken of weg zapt. Maar de vaste kijkers willen het natuurlijk helemaal zien, die blijven wel kijken tot het einde…maar toch. Wij zijn echter heel benieuwd naar de uitzending want we hebben zelf natuurlijk heel weinig meegekregen van dit hele project. En we zijn uiteraard benieuwd of we er een beetje knap opstaan of dat we hebben staan te stuntelen en…hoe komt onze eerste reactie over op beeld en hoe is alles gemonteerd? Een eindmontage kan zo bepalend zijn voor hoe je overkomt op TV. We gaan het strakjes allemaal zien!

Anderhalve week voordat ze daadwerkelijk begonnen met de werkzaamheden kwamen ze eerst de introductie filmpjes met ons opnemen. Dat was op een mooie zonnige maandagochtend. Op maandagochtend 9 uur stonden ze voor onze deur, we hebben even zitten kletsen met elkaar onder het genot van een kop koffie terwijl de cameraman zijn spullen begon uit te pakken om alles klaar te zetten voor de “voor en na” beelden van de tuin en de huiskamer. Daarna waren wij aan de beurt voor het interview. Nu heb ik totaal geen ervaring met het praten voor een camera en ik heb ook geen flauw idee hoe ik het er vanaf heb gebracht. Je moet constant alert zijn en in de gaten houden dat je niet recht in de camera kijkt terwijl je ook probeert om jezelf te blijven. Ik vond het lastig in ieder geval. We hebben dus de maandagochtend introductie opnames gehad en dan zouden ze op de woensdag in de week daarop gaan beginnen met de werkzaamheden. Alle ramen aan de achterkant van het huis worden dan zowel beneden als boven afgeplakt zodat we niet kunnen zien wat zij allemaal aan het doen waren in de tuin want het moet natuurlijk een verrassing blijven. Omdat we niet gestoord wilden worden tijdens onze kantoorwerkzaamheden en om al die extra prikkels te vermijden hadden we besloten om een paar dagen, voor de oplevering, in een hotel in de buurt te verblijven. Zij konden daardoor ook eerder aan onze huiskamer beginnen wat hun natuurlijk ook beter uit kwam.

En op vrijdag 23 juli was het eindelijk zover! Rond middernacht konden de laatste opnames beginnen en werden wij, zoals het altijd gaat, met de ogen dicht naar binnen geleidt om daarna onze ogen, op aangeven van Ivo, weer te openen, ons te verwonderen en onze eerste reactie te geven. Hoe dit alles is gegaan kan je straks zien op SBS6 om 17.00 en morgen in de herhaling. Ze zeggen dat TV altijd nep is. Ik zal je iets kleins verklappen, de witte wijn op het einde van het programma is appelsap vermengd met water want ze waren de wijn vergeten mee te nemen. Bij ons gaat niks normaal dus proostten we met nep wijn wat de pret natuurlijk niet mocht drukken. Het was heel bijzonder om dit een keer meegemaakt te hebben want dit is denk ik wel een once in a lifetime experience!

Wij zitten er alvast klaar voor met een goed glas wijn in de hand om te proosten op een leuke uitzending en een fijne voortzetting van Joanna’s verjaardag!

Veel kijkplezier!

Oh, enne je kan hieronder een felictatie/verjaardagswens achterlaten voor Joanna als je het leuk vindt!

Alvast een glimp van onze mooie nieuwe tuin

© LeauBass 2021

Blog #57 – Doodgeslagen biertje

Posted on by leaubass

Wij zijn inmiddels een jaar verder na ons muzikaal avontuur. De single Gebroken Spiegel van Joanna Bridge, de theatershow Overleven voor Dummies, de voorbereidingen, het radio optreden op NPO 5 bij Tineke de Nooij en ons Tijd voor Max TV optreden lijken wel een eeuwigheid geleden. Als ik onze MP & Co zo aanhoorde afgelopen week dan zijn wij zo’n beetje als laatste aan de beurt om weer wat te mogen doen. In een voorgaande blog schreef ik al dat een crisis als deze middelmatigheid veroorzaakt. Ja, ik snap dat er ergere dingen zijn in de wereld maar ik betrek het even op ons muziek wereldje. Er zijn inmiddels al een flink aantal artiesten/muzikanten die er de brui aan hebben gegeven omdat het allemaal te lang duurt. Hey, de schoorsteen moet immers blijven roken. Artiesten en muzikanten staan al heel lang stil en stilstaan is achteruitgang, dat is gewoon een feit. Ik snap heel goed dat als je het financieel niet meer trekt je wat anders moet gaan doen en dan heb ik het geeneens over motivatie en inspiratie. Hoelang kan je dat nou volhouden? Het duurt allemaal te lang nu. Het zou mij in ieder geval geen goed doen als ik me telkens zorgen moest maken hoe ik de maand doorkom. Dit soort situaties zorgen ervoor dat je je niet kan focussen en ook is er geen tijd genoeg meer om je vaardigheden bij te houden laat staan om ze verder te ontwikkelen wat vaak ten koste gaat van de kwaliteit. Want…oefening baart kunst.

Wanneer alles weer open is en we weer los mogen gaan dan is het logisch dat wij muzikanten/artiesten eerst weer even moeten inkomen, weer de spieren moeten losmaken, zich moeten rekken en strekken, weer conditie en routine moeten opbouwen willen we weer op ons oude niveau presteren. En sommigen van ons zullen eerst even de wonden likken want reken maar dat er flink veel schade is opgelopen. Vanuit een jaar niks doen naar ineens weer op een podium performen is niet niks. Er zal waarschijnlijk veel veranderd zijn. Ik denk hierbij aan de infrastructuur die in korte tijd nog meer is afgebrokkeld. Nog minder podia en nog steeds heel veel aanbod van artiesten en muzikanten die voor hun plekje in deze business nog harder zullen moeten vechten. Wat niet veranderd is de kritische houding van het publiek. Die verwacht gewoon top entertainment en top prestaties van de performers, crisis of geen crisis. Performen is een marathon waarbij je lichamelijk en geestelijk in goede conditie moet zijn wil je blijvend iets kunnen neerzetten wat staat als een huis. Valt niet mee hoor in deze bizarre tijd.

Wij hebben in 2020 heel veel leuke dingen meegemaakt en iets moois neergezet. Maar weet je wat ik jammer blijf vinden, dat we met al onze beste vrienden, familie en kennissen niet hebben kunnen napraten over alles wat we hebben meegemaakt en ook de 50e verjaardag van Joanna niet groots hebben kunnen vieren. Meteen na de laatste noot van de show moest het publiek direct richting de uitgang en hup door naar huis. Ik had het me zo anders voorgesteld. Na de show mengen tussen de mensen in de gezellige theater-lounge. Napraten over de show, complimenten in ontvangst nemen om daarna samen met cast en crew het hele avontuur af te sluiten met een champagne toast. Kort daarna zouden we normaal gesproken iedereen bij ons thuis hebben uitgenodigd op onze befaamde sateh BBQ met de speciale marinade van chef ondergetekende. We zouden dan horen hoe iedereen alles heeft beleefd en hoe ze hebben meegeleefd met ons. Niets van dit alles, helemaal niets. Na de allerlaatste noot te hebben gespeeld verstomde het geluid al vlug en werd dit alles niet meer dan een herinnering en sloeg het heerlijke ijskoude bier om in een lauw doodgeslagen biertje.

“Performen op niveau is een marathon lopen”

© LeauBass 2021

Blog #54 – Elk huisje heeft zijn kruisje

Posted on by leaubass

Nee het komt mij niet aanwaaien, nee het komt haar niet aanwaaien, nee het komt ons niet aanwaaien. Soms gebeurt er iets in ons leven waardoor je teruggeworpen wordt in de tijd. Dat je weer alles opnieuw moet leren wat je geleerd hebt en dat je je lichamelijke krachten letterlijk weer vanaf het nulpunt moet opbouwen. Het is zwaar, lichamelijk en geestelijk maar ik ben ervan overtuigd dat, wanneer Joanna hier uitkomt, zij een nog betere zangeres zal zijn en een nog sterker persoon dan ze al was. Man man man, die zanglessen die zij nu krijgt van de geweldige zangdocent Ingrid Simons zijn intens en zwaar. De leerling moet hier tot het uiterste gaan en de grenzen opzoeken net zoals in de professionele muziekwereld. Wil je goed worden en goed blijven dan is het gewoon keihard werken en moet je gewoon aan staan…punt. In dit geval is het ook een kwestie van lichamelijk herstellen na Corona en de ziekte van Pfeiffer tegelijkertijd te hebben gehad. Haar immuunsysteem is aangetast en het Corona virus is in het bloed gaan zitten waardoor ze maar 40% zuurstof in het bloed heeft waardoor ze een groot risico loopt op een hartinfarct wanneer ze zich teveel inspant. Ik ga altijd mee naar die zanglessen en ik voel de intensiteit hiervan zelfs ook….heftig heftig! Ingrid heeft in de muziek business op zanggebied, hier in Nederland, het plafond reeds meerdere keren aangetikt en wat mij betreft is er geen betere, zij is het beste van het beste. De lessen die Joanna van haar krijgt maakt ook onderdeel uit van de revalidatie in combinatie met fysiotherapie want die longen moeten weer op volle kracht gaan werken om goed te kunnen zingen. Het gaat allemaal met hele kleine stapjes maar we zien progressie en dat geeft hoop en perspectief. Ik hoef je niet te vertellen dat dit traject gepaard gaat met heel wat emoties…

Met vallen en opstaan…

Als je van ver moet komen omdat het Corona virus en de ziekte van Pfeiffer je tegelijkertijd flink te grazen heeft genomen dan heeft dat een grote impact op je hele welzijn, je hele leven en alles daarom heen. Wat een kracht, wat een doorzettingsvermogen met passie voor het vak!…#trotsopbridge

Onderstaande link geeft goed weer hoe Joanna dit alles ervaart. Want als je tijdens de eerste golf Corona hebt gehad dan wordt daar heel anders mee omgegaan en ben je gewoon nog slechter af dan de latere patiënten. Lees onderstaand artikel en besef dat dit virus heel wat meer ellende met zich meebrengt dan alleen ziek zijn.

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5217994/longcovid-klachten-lang-corona-virus-erkenning-q-koorts-c-support?fbclid=IwAR2fot_Q3ddPjMesdmZlqhpPOh-BvGHo_y1sulPP9TwPeZHWwn5o86XT-3E

© LeauBass 2021

Blog #49 – Terugblik op 2020

Posted on by leaubass

Het jaar 2020 zullen we blijven herinneren als het jaar van de verkiezingen in Amerika, het virus, de lockdowns, de quarantaine, de teststraten, het thuiswerken, de 1,5m maatschappij, de media die constant op de angstgevoelens van de mensen inspeelt en nog zoveel meer ellendige zaken. Ik kijk er in ieder geval op terug met gemengde gevoelens. Voor mij persoonlijk is het een jaar geweest van de pandemie, onze theatershow en de buren die maandenlang aan het verbouwen zijn geweest. Dat laatste heeft er voornamelijk voor gezorgd dat mijn zenuwen overprikkeld zijn geraakt en ik geestelijk en lichamelijk vermoeid ben. Het heeft er in gehakt kan ik je vertellen. Hopelijk raak ik die vermoeidheid gedurende 2021 kwijt.

In januari begon ik me langzaam voor te bereiden op het repertoire voor de show en beetje bij beetje begon ik de muziek uit te schrijven en in te studeren. Op dat moment stond niks eigenlijk nog echt vast en ik wist dat er uiteraard tot vlak voor de show nog dingen veranderd zouden worden. We begonnen onze muzikanten en vocalisten bij elkaar te zoeken voor dit project en gelukkig hadden we de groep redelijk vlug bij elkaar. Helaas hebben we tussentijds wat wijzigingen in de bezetting moeten doorvoeren maar we konden niet anders. We begonnen met repeteren en de tweede repetitie op 10 maart was meteen ook de laatste voor de lockdown. Per direct moesten we alles stop zetten en in alle onzekerheid maar afwachten wat de maanden daarna ons zouden brengen. De eerste lockdown was een feit en ergens in juni ging het land langzaam weer open. Aan het elke dag thuiswerken was ik gelukkig al gauw gewend. In de eerste week van de lockdown moest ik ook nog even tussen de werkzaamheden door naar een crematie van de moeder van één van mijn beste vrienden. Het was nog even spannend of ik wel naar binnen mocht wegens een maximaal aantal toegestane bezoekers. Het bizarre was dat ik aan het einde van de ceremonie mijn beste vriend alleen op afstand kon groeten en meteen naar buiten werd geleidt. Dat voelde even vreemd maar hé, die hele beginperiode van de crisis was vreemd toch.

Je snapt dat gedurende alle verbouwingsellende de Theatershow voorbereidingen moesten blijven doorgaan. Teksten moesten nog afgeschreven worden en uit het hoofd geleerd worden en er moest aan de muziek gewerkt worden. Er moesten ook nog zoveel andere zaken geregeld worden…wat een hel was dat. Dat gedril, het zenuwslopende geboor en het schuddende huis heeft het allemaal niet makkelijker gemaakt. Ondanks de vermoeidheid van alle herrie en de stress dan maar in de avond ook de dingen voorbereiden. Dat viel niet mee maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. En wat ben ik trots op mijn meisje die dit allemaal tot in de puntjes heeft gecreëerd en geproduceerd! Een eigen geschreven single en Theatershow is niet niks! 2021 wordt voor ons een jaar van herstel en bijkomen. En een jaar van nieuwe plannen en creaties.

Jaaaahhh! En dan nu even de leuke en positieve dingen. Ik heb drie korte compilaties gemaakt van de fijne hoogtepunten van ons jaar:

Behind the scenes: Fotoshoot Wisseloord Studio 1
Tijd voor Max op NPO 2
Behind the scenes: Theatershow Overleven voor Dummies

De prachtige foto shoot van Joanna in Wisseloord studio 1 was een vruchtbare en leuke dag. Dit was één van de weinige leuke dagen van het afgelopen jaar. Het live tv optreden van ons bij Tijd voor Max was een fantastisch leuk avontuur. Op deze dag heb ik echt van alles en iedereen genoten. Een bijzonder avontuur was het ook…was trouwens mijn allereerste teeveetje, en dat met 582.000 kijkers! En het absolute hoogtepunt was uiteraard onze Theatershow op 19 september! De weg daar naar toe was eentje met ontzettend veel obstakels maar die hebben we overwonnen. De middagshow was best wel goed ondanks alle technische problemen en de stress die het met zich meebracht. Maar de avondshow was er eentje om in de boeken bij te schrijven, dat was een magische avond! En wat hebben wij het geluk gehad dat wij de show in die periode nog voor maximaal 100 mensen per show mochten spelen i.p.v. 30! Het was letterlijk en figuurlijk een mooie dag.

Het afgelopen jaar heb ik zo’n beetje alles geblogd wat ik heb meegemaakt en dus is alles zo’n beetje wel gezegd. Echter heb ik regelmatig het gevoel gehad dat wij in het begin niet serieus genomen werden, door heel veel mensen. Velen hadden ook tot voor het TV optreden bij MAX niet de moeite genomen om het bizarre levensverhaal van Joanna Bridge te lezen op onze websites terwijl het al maanden van tevoren geplaatst was. We maakten zoveel reclame op de sociale media dat je het eigenlijk niet kon missen. Toen we op TV waren geweest toen kwamen de reacties pas los en vielen de monden open van verbazing. Waarschijnlijk heeft de pandemie daarmee te maken, alles was en is nog steeds corona voor en corona na. Dat snap ik wel hoor en alleen daarom al zou ik die show niet meer zo gauw willen doen. Als de wereld weer tot rust is gekomen, als dat ooit weer terugkomt, dan zouden we het wellicht weer eens kunnen proberen. De ervaring heeft ons geleerd dat het al moeilijk genoeg is om iets onder de aandacht te brengen van mensen. Zoals ik ooit eens eerder heb geschreven in een voorgaande blog, deze show is gewoon te mooi om in de ijskast te laten liggen. Wij blijven hopen op betere tijden.

Dus het voorjaar naar de klote door de pandemie en de zomer naar de klote door die verbouwing en de pandemie. Maar het najaar was geweldig door de Theatershow en alle lieve mensen er om heen! Deze ervaring kunnen ze ons niet meer afpakken. Het jaar 2020 is er een om nooit meer te vergeten. Nou ja, voor een gedeelte dan.

Uiteraard heb ik voornemens en plannen voor het komende jaar. De doelen zijn gesteld met de daarbij behorende tijdlijn. Die stip daar aan de horizon, daar werk ik naar toe zodat we niet stil blijven staan in het leven. Het nu is mooi en de toekomst een verrassing.

Nog vier dagen en dan sluiten we 2020 af. Dit is mijn laatste blog van het jaar en ik wens jullie allemaal alvast een fijne jaarwisseling en een voorspoedig 2021. Blijf veilig en vooral gezond mensen!