Nou eigenlijk is er, muzikaal gezien, weinig spannends voor mij persoonlijk gebeurd in 2024, eigenlijk helemaal niks noppes nada. Ik heb wel genoten van mijn vrouw die voor een periode achtergrond zangeres was bij de Nederlandse Frank Sinatra (Peter Douglas). Frankie had een plek veroverd in de Ziggo om de avond te openen voor de Tribute of the Bands en daardoor ik kon ook backstage tijdens dat Tribute weekend in april. Wel leuk hoor om dat een keer mee te maken om met met een all acces area pasje om je nek gewoon overal te gaan staan waar je wilt. Leuke bekende tribute artiesten ontmoeten, met z’n allen wat eten en hier en daar een praatje maken. Ach ja, dat maak je toch niet elke dag mee. Oh ja, en in de zomer van 2024 stond ze ook achter Frankie in het Concertgebouw in Amsterdam. En daar ook natuurlijk even backstage, hartstikke leuk natuurlijk. Dat is toch een iconische plek, heel mooi om dit ook te hebben gezien en leuk om te hebben meegemaakt.

Zoals ik al zei. Voor mij was 2024 muzikaal niet spannend maar mijn vrouw ging door. Wat de meeste mensen niet weten is dat The Supremium Tribute was begonnen als de Pointer Sisters. Maar ja, dat wilde meneer de Mol niet. Hij wilde de drie dames als The Supremes in het programma hebben. Dat de drie dames (in overigens beide formaties) fantastisch kunnen entertainen en kunnen zingen is een understatement maar dan moet de live band op z’n minst op hetzelfde niveau presteren. Ach ja, ik zeg er niks meer over want we weten hoe het uiteindelijke Tribute avontuur is geëindigd. Wat een domper.

Afgelopen jaar heb ik nauwelijks gespeeld. Niet dat ik daar van wakker lig hoor. Alhoewel, daar kom ik zo even op terug maar de gigs die ik heb gedaan waren ook wel twee hele mooie voor in de boeken, de zogenaamde kers op de taart. De eerste was in maart, met jawel, The Supremium live band in de nieuwe bezetting! Andere toetsenman, gitarist, bassist en drummer, allemaal sessie guys. We hebben vier keer gerepeteerd en daarna was het knallen in Tivoli Vredenburg met alles erop en eraan! De gitarist kwam er als laatste bij en heb hem bij mij thuis een maand van tevoren geholpen om alle 18 stukken op tijd erin te krijgen. Alles viel tijdens het optreden op z’n plek en het smaakte naar meer maar helaas heeft het dit jaar geen vervolg mogen krijgen.

De tweede gig was in mei voor een live studio opname. Laat dit nou net voor mijn favouriete Youtube progamma zijn, Humble Heroes (zie blog #80). Het programma wat gaat over muzikanten en/of achtergrond vocalisten achter de bekende en onbekende artiesten. Deze worden dan geïnterviewd en staan dan in de spotlight. Ook speelt de geïnterviewde met de door hun meegebrachte muzikanten een paar songs die lichtelijk moeten afwijken van het origineel. Dus niet één op één nagespeeld, dat wilt de studio niet. Of je speelt eigen werk. Het was spannend want er is in totaal maar vier uurtjes de tijd inclusief opbouw, soundcheck, interview, opnames en afbouw. Ga er maar aan staan! Je speelt met z’n allen tegelijk alles live in. Gaat iemand de fout in dan moet het opnieuw en je hebt maar drie kansen om het goed erop te krijgen. De druk zat er op. We zijn allemaal ervaren sessie muzikanten, we hadden twee uurtjes gerepeteerd met een voor mij onbekende toetsenman en je ziet ons dan ook allemaal strak lezen. Ik vond het extra spannend om te doen want in alle afleveringen staan er allemaal gasten van een nogal hoog niveau. Ze nodigen geen prutsers uit voor dat programma en vond het een absolute eer en een voorrecht om dit te mogen doen. En ondanks dat ik niet veel live speel…ik kan het!

Onlangs had ik een droom, een rare droom dat ik het podium niet meer kon vinden. Ik vertelde je net van die gig in Tivoli. Het speelde zich af in een soortgelijke venue. Als je aankomt dan is het niet even door de achterdeur naar binnen. Nee, net als in Tivoli kwam ik binnenrijden in een overdekte dock, dat is de laad en losplaats. En die is groot kan ik je zeggen. Dus de auto gauw uitladen en alles op de kar om daarna de auto weg te zetten. Daarna moest ik alles naar de lift brengen onder begeleiding van de stage manager. Jawel, die heb je nodig want anders verdwaal je in het gebouw. Ik kwam terug van parkeren en iedereen was al weg! Daar stond ik helemaal alleen met m’n gear. Iedereen was al weg maar gelukkig kwam ik al gauw iemand tegen die zei me te brengen naar de juiste zaal. Ik volgde hem maar halverwege versnelde hij ineens z’n pas, hij keek me aan met een valse glimlach en plots verdween hij in het niets. Hoe dan?! Omdat niks goed was aangegeven waar ik moest wezen was ik gewoon verdwaald in het grote complex, die me deed denken aan een doolhof, terwijl ik over een klein uur al moest sound checken! De paniek sloeg toe, m’n hart ging sneller kloppen en ik begon te zweten…en toen…toen werd ik wakker. Ik zat er over na te denken dat er iets in mijn onderbewustzijn moet rondspoken dat ik deze droom heb gehad…iets met het missen van bepaalde belangrijke momenten?…hmmm.

” Momentum”

Anyway, ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen toe en een voorspoedig en gezond 2026!

Mag eindelijk m’n kersttrui weer aan…:-)