Vulfpeck, een Amerikaanse nerdy funkband die er goofy uitzien, maar wat kunnen deze gasten funken! De bassist van Vulfpeck is Joe Dart maar op deze track speelt hij de baspartij gecomponeerd door multi-instrumentalist en oprichter Jack Stratton. Als Joe speelt dan beweegt hij zijn hoofd als een bobble head, waarschijnlijk zit zijn groove in z’n hoofd! De band speelt meestal vrij korte instrumentale songs met een vintage Funk vibe. Op dit nummer wordt echter gezongen. Ik vind het een groovy en grappige song met een lekker baslijn.

Oh ja, Joe Dart is één van de weinige bassisten waar het live publiek de baslijn meezingt wanneer hij het nummer Dean Town speelt. Eigenlijk ken ik geen andere bassist waar dat bij gebeurd…te grappig gewoon.

Ik zou deze Vulfpeck even checken als je ze nog niet kent. Check dan ook meteen de gitarist Cory Wong met z’n side projects zoals Cory and The Wongnotes en The Fearless Flyers waar Joe Dart ook in speelt.

Gewoon grooven en niet moeilijk doen op de bas is ook lekkerrrr!

Deze bassist, singer-songwriter, multi-instrumentalist hoorde ik voor het eerst in 1993 kennen toen haar debuut album Plantation Lullabies uitkwam. Voor mij is dit een van de meest baanbrekende albums , en zeker in die tijd. Ik had zoiets toen nog niet eerder gehoord. Ongekend vond ik het, nog steeds trouwens. Het was een rauwe funkplaat met jazz invloeden en hiphop beats met flink wat mooi baswerk die prominent in de mix ligt maar niet overheerst.

Maar goed, toen kwam haar tweede album uit in 1996, genaamd ” Peace Beyond Passion “. Dit was even wennen, het was niet meer die snoeiharde funk, met al die invloeden, die ik gewend was. Het album bevat een heleboel rustige nummers die met haar hypnotische stem een beetje doorkabbelen. Zeker niet slecht maar het was even wennen. Het nummer ” The Way ” sprong er voor mij uit, heeft een simpele baslijn maar is zo groovy, in combinatie met de drums, dat het jaren bij mij bleef hangen. Ik moest het gewoon even opnemen…