Blog #57 – Doodgeslagen biertje
Wij zijn inmiddels een jaar verder na ons muzikaal avontuur. De single Gebroken Spiegel van Joanna Bridge, de theatershow Overleven voor Dummies, de voorbereidingen, het radio optreden op NPO 5 bij Tineke de Nooij en ons Tijd voor Max TV optreden lijken wel een eeuwigheid geleden. Als ik onze MP & Co zo aanhoorde afgelopen week dan zijn wij zo’n beetje als laatste aan de beurt om weer wat te mogen doen. In een voorgaande blog schreef ik al dat een crisis als deze middelmatigheid veroorzaakt. Ja, ik snap dat er ergere dingen zijn in de wereld maar ik betrek het even op ons muziek wereldje. Er zijn inmiddels al een flink aantal artiesten/muzikanten die er de brui aan hebben gegeven omdat het allemaal te lang duurt. Hey, de schoorsteen moet immers blijven roken. Artiesten en muzikanten staan al heel lang stil en stilstaan is achteruitgang, dat is gewoon een feit. Ik snap heel goed dat als je het financieel niet meer trekt je wat anders moet gaan doen en dan heb ik het geeneens over motivatie en inspiratie. Hoelang kan je dat nou volhouden? Het duurt allemaal te lang nu. Het zou mij in ieder geval geen goed doen als ik me telkens zorgen moest maken hoe ik de maand doorkom. Dit soort situaties zorgen ervoor dat je je niet kan focussen en ook is er geen tijd genoeg meer om je vaardigheden bij te houden laat staan om ze verder te ontwikkelen wat vaak ten koste gaat van de kwaliteit. Want…oefening baart kunst.
Wanneer alles weer open is en we weer los mogen gaan dan is het logisch dat wij muzikanten/artiesten eerst weer even moeten inkomen, weer de spieren moeten losmaken, zich moeten rekken en strekken, weer conditie en routine moeten opbouwen willen we weer op ons oude niveau presteren. En sommigen van ons zullen eerst even de wonden likken want reken maar dat er flink veel schade is opgelopen. Vanuit een jaar niks doen naar ineens weer op een podium performen is niet niks. Er zal waarschijnlijk veel veranderd zijn. Ik denk hierbij aan de infrastructuur die in korte tijd nog meer is afgebrokkeld. Nog minder podia en nog steeds heel veel aanbod van artiesten en muzikanten die voor hun plekje in deze business nog harder zullen moeten vechten. Wat niet veranderd is de kritische houding van het publiek. Die verwacht gewoon top entertainment en top prestaties van de performers, crisis of geen crisis. Performen is een marathon waarbij je lichamelijk en geestelijk in goede conditie moet zijn wil je blijvend iets kunnen neerzetten wat staat als een huis. Valt niet mee hoor in deze bizarre tijd.
Wij hebben in 2020 heel veel leuke dingen meegemaakt en iets moois neergezet. Maar weet je wat ik jammer blijf vinden, dat we met al onze beste vrienden, familie en kennissen niet hebben kunnen napraten over alles wat we hebben meegemaakt en ook de 50e verjaardag van Joanna niet groots hebben kunnen vieren. Meteen na de laatste noot van de show moest het publiek direct richting de uitgang en hup door naar huis. Ik had het me zo anders voorgesteld. Na de show mengen tussen de mensen in de gezellige theater-lounge. Napraten over de show, complimenten in ontvangst nemen om daarna samen met cast en crew het hele avontuur af te sluiten met een champagne toast. Kort daarna zouden we normaal gesproken iedereen bij ons thuis hebben uitgenodigd op onze befaamde sateh BBQ met de speciale marinade van chef ondergetekende. We zouden dan horen hoe iedereen alles heeft beleefd en hoe ze hebben meegeleefd met ons. Niets van dit alles, helemaal niets. Na de allerlaatste noot te hebben gespeeld verstomde het geluid al vlug en werd dit alles niet meer dan een herinnering en sloeg het heerlijke ijskoude bier om in een lauw doodgeslagen biertje.
“Performen op niveau is een marathon lopen”
© LeauBass 2021
