Blog #23 – De waan(zin) van de dag (1)

Eigenlijk zou deze blog moeten gaan over de drukke voorbereidingen die getroffen worden voor onze theatershow. De realiteit is helaas anders. Alles ligt stil, letterlijk de hele wereld ligt stil van de een op andere dag. Iedereen houdt met spanning het nieuws in de gaten hoe de zgn curve zich zal ontwikkelen. Het overgrote deel van de bevolking houdt zich keurig aan de regels maar natuurlijk zijn er ook mensen die weer alles aan hun laars lappen wat weer zorgt voor nieuwe besmettingen en nog meer ellende waardoor de lock down periode nog langer zal kunnen gaan duren. Het virus heeft onze kennisen, familie en vriendenkring ook inmiddels bereikt en zo voelen we het steeds meer dichterbij komen. Wij gaan alleen naar buiten voor onze boodschappen en als we de hond moeten uitlaten, echt alleen voor het hoog nodige en dan ook heel voorzichtig. Ik probeer altijd weer zo snel mogelijk uit zo’n supermarkt te zijn. Het voelt gewoon niet fijn. Nu heb ik zelf geen probleem om veel thuis te zitten want eigenlijk ben ik best wel een Indo huismus met een basgitaar. Maar ik werk ook 5 dagen per week thuis aan de eettafel op eigenlijk een ongeschikte stoel. Anderhalve week doe ik dit pas en het voelt voor mij nu al heel erg als een sleur. Ik zou het te gek vinden als ik 1 of 2 dagen p/w thuis zou kunnen werken hoor, is echt heel praktisch gewoon en dan de andere dagen op kantoor samen met de collega’s in een een echte kantooromgeving waar je sneller kan schakelen en interactie met elkaar kan hebben. Maar 5 volle dagen thuis is teveel van het goede. Het kost nu ook gewoon wat meer energie allemaal. Maar goed, ik mag niet klagen. Het kantoortje aan de eettafel werkt prima en ben blij dat we überhaupt nog kunnen werken. De wereld is zich nu aan het resetten, de mensheid is zich nu aan het resetten. We lopen onszelf iedere dag voorbij in de maalstroom van de maatschappij en nu worden we gedwongen om even pas op de plaats te maken om tot bezinning te komen.

De voorbereidingen voor de show waren net in volle gang en we hebben alweer een paar repetities achter de rug. Deze zijn van de een op andere dag uitgesteld net zoals de voorstelling zelf die nu verschoven is naar zaterdag 19 september. Het lijkt allemaal van zelf te gaan allemaal maar geloof me, het was even alle zeilen bij zetten. Het verplaatsten van zo’n show is als het bijsturen van een olietanker. Onze band en crew moeten ook maar allemaal net kunnen op die nieuwe datum en dat we op een zaterdag kunnen is een blessing! Dat heeft Joanna maar goed geregeld allemaal! We berusten ons erin en blijven bezig met plannen maken en het perfectioneren van de show. Er stond in april een release gepland van Joanna’s eerste single maar die is nu natuurlijk on hold gezet. De opnames hiervoor hebben wel inmiddels plaatsgevonden in de Lakeside studio van gitarist/producer Patrick Drabe en nu is het afwachten op het uiteindelijke resultaat. Het gaat een hele mooie single worden kan ik je vertellen. Heel spannend allemaal!

Ik ben het hele weekend lekker bezig in mijn muziekkamertje en heerlijk aan het studeren op de bas en liedjes uitzoeken en even deze blog schrijven. Lekker even op mezelf met m’n eigen gedachten in m’n eigen wereldje met rustige Jazz muziek zachtjes op de achtergrond. Die besmette wereld daarbuiten laat ik even voor wat het is en ga zo nog even verder met een pittig instrumentaal modern Jazz stuk die ik hoe dan ook onder de knie zal krijgen. Het is een stuk van bassist Victor Bailey genaamd Low Blow. Als ik zo’n nummer uitzoek dan moet ik helemaal relaxed zijn en mijn hoofd moet ook leeg zijn. Eerst leer ik de noten, dan de timing en dan het snelle tempo. Kortom, ik ben lekker bezig hier en ik hoop jullie ook.

Take care & stay safe en sound!