Bitterzoet is het woord waarmee ik het afgelopen jaar kan omschrijven. Het dekt zo’n beetje de lading wel. Wat een jaar wat een jaar! Een absolute rollercoaster waar mijn emoties zo’n beetje alle kanten op ging. En dat ging letterlijk door tot en met gisteren…maar dat was wel meteen het mooie zoete gedeelte en het grootste en mooiste cadeau van mijn leven!

Vorig jaar op 30 december nam ik afscheid van mijn lieve tante Maijke in het Deventer Ziekenhuis. Het was een heel emotioneel moment want het was de laatste keer dat wij elkaar zouden spreken en konden knuffelen. Ze had niet lang meer en in de eerste week van januari overleed ze dan ook. En zo begon 2022 voor mij met het afscheid van een zeer geliefd familielid. Het gemis is groot.

Halverwege het jaar overleed mijn oom Dirk, Hij was een wetenschapper, een echte professor die ook les gaf op de Universiteit maar ook letterlijk de wijde wereld in trok voor zijn onderzoeken. Hij woonde in Edinburgh dus ik heb dit allemaal online aan de zijlijn meegemaakt. Maar het idee dat ik hem nooit meer zal zien en spreken blijft raar. Een gemis.

Wij hadden al jaren in de planning dat we een dakopbouw zouden laten plaatsen en halverwege de maand juli was het dan ook zover. Ze zouden beginnen met onze verbouwing…onze ingrijpende verbouwing! Wij blij en keken met spanning uit naar de eerste dag dat de aannemer zou beginnen. Wat blijkt?! Onze buurman heeft over onze erfgrens zijn dakopbouw geplaatst. Lekker handig om je isolatie 20 cm over ons dak heen te bouwen. Dit werd een heel gedoe want de aannemer kon niet beginnen zolang dit niet verwijderd is. De buurman wilde het in eerste instantie niet weghalen want hij had er gewoon geen tijd en zin in. Dus een advocaat ingeschakeld en meteen onze zin gekregen. Daarna kwam de buurman weer bijdehand doen en ging er weer een brief uit naar hem via onze advocaat. Tot nu toe niks meer vernomen van hem. Hierdoor hebben wij een week vertraging opgelopen, extra kosten gemaakt en een boel stress gehad. Maar geloof me. Als dit nog een keer gebeurd met wie dan ook, dan gaan we er weer met een gestrekt been in! Je moet wel heel zeker zijn van je zaak als je ons dit soort geintjes wilt flikken!

Dus in de 3e week van juli kon onze aannemer eindelijk van start. Vertraging van bouwprojecten kunnen een naar financieel gevolg hebben maar het is ons gelukkig bespaard gebleven. De bouw is voor de rest redelijk voorspoedig verlopen. Ik zeg redelijk want we kwamen weer voor verrassingen te staan waardoor de projectkosten weer wat hoger werden dan was geraamd. En je raadt het natuurlijk al wie daar uiteindelijk verantwoordelijk voor is. Maar goed, dat moesten we intern maar zien op te lossen en dat lukte uiteindelijk ook wel. De allereerste dag regende het zo hard dat de aannemer niet kon beginnen. Ach ja, die ene dag kon er ook nog wel bij. De bouw is verder in de droge hete zomerperiode geweest en dus hadden we in ieder geval geen waterschade kunnen oplopen etc. Het verliep verder voor de rest gelukkig allemaal goed tot het einde toe en in de laatste week van november is echt de allerlaatste hand gelegd met wat kleine dingen. Er komt zoveel bij kijken met zo’n project dat we blij en opgelucht zijn dat we het nu eindelijk kunnen inrichten en in het voorjaar de boel netjes kunnen afschilderen. Het was een intense periode die grote impact heeft op je privéleven. Maar het moet gezegd worden…we hadden een fijne aannemer die vakwerk heeft afgeleverd. Chapeau!

De eerste drie weken van de bouw verbleven we in een dorp verderop. We pasten op het huis en de hond van vrienden. Zo hadden we het begin van het project niet hoeven meemaken betreft overlast en herrie. Lekker met de honden en in een groene omgeving zouden we die weken doorbrengen…heerlijk. Op een zaterdagochtend liep ik in het zonnetje met de honden en mijn mobiel ging over. Nu neem ik nooit op als ik een nummer niet ken en dus werd ik nog een keer gebeld. Ik luisterde mijn voicemail af en ik hoorde:” hallo met Roos, de vriendin van Anton weet je nog? Zou je mij willen terugbellen want er is iets verschrikkelijks gebeurd met hem”. Nu had ik Anton al sinds mijn verhuizing naar Aalsmeer niet meer gezien en wilde hem nog, samen met Roos, uitnodigen voor een BBQ en een drankje bij ons thuis. Ik belde meteen terug en zij vertelde me dat Anton verdronken was is in de Amsterdamse gracht. Ze vertelde me dat zij twee weken lang op zoek was naar mijn telefoonnummer maar het nu pas naar boven had gekregen en me meteen belde. Anton, de beste vriend van mijn moeder is niet meer. Hij hielp mij in 2018 nog met de verhuizing naar Aalsmeer. Ach, wat een verschrikkelijke manier om te gaan zeg. Als ik er aan denk dan ben ik er nog stil van. Ineens ben je weg…zo triest.

Onze dakopbouw is klaar en wat zijn we trots op onze nieuwe verdieping. Eindelijk, een kantoor, een muziekstudio, een washok en opslagruimte bovenop ons knus huisje! Je hele leven ligt gewoon op z’n gat tijdens zo’n hectische periode en dus werd het tijd voor rust in de tent en weer tijd om langs mijn vader te gaan. We kwamen daar en we zagen al gauw dat het niet goed met hem ging. Het was alleen nog een kwestie van tijd wanneer hij kwam te overlijden. Een maand later op 6 november kwam bij ons het nieuws binnen, op een nogal vreemde manier, dat hij was overleden en dus gingen Jo en ik weer een periode in van geregel en gedoe. Ik wil niet veel woorden kwijt aan deze lopende kwestie maar kan wel zeggen dat ik zeer teleurgesteld ben hoe hij z’n zaakjes heeft achtergelaten. Nee, niet netjes.

Het is bijna einde jaar en we proberen te rusten en bij te komen van alles wat ons dit jaar allemaal is overkomen. Ik ben moe, gewoon moe van alle toestanden. Moe van de nare mensen in het afgelopen jaar. Het gewone dagelijkse leven gaat gewoon door en tussendoor moet je dan ook maar zien te manoeuvreren met alle shit om je heen. Ik kijk altijd uit naar de kerstdagen. Ik hou er van om alles te versieren en lekker uit te pakken met buitenverlichting en alle andere kerstversieringen. Cadeautjes kopen, lekker eten en alles wat erbij hoort. Heerlijk, even de rust en de gezellige sfeer die het met zich meebrengt. Het grootste cadeau wat ik gisteren, op 1e kerstdag, heb gekregen is de verloving met mijn lieve Joanna (voor intimi Jobi). Ik kan vanaf volgend jaar eindelijk zeggen “mijn vrouw”…:-)

Ik wens iedereen een goeie jaarwisseling en een voorspoedig 2023!