“If you look down on other kinds of music then you’re missing the point” . Even een quote uit een interview met bassist Darryl Jones van de Rolling Stones.

“Goh Ricky, dat jij in een Blues bandje speelt…dat had ik nou nooit van jou verwacht?”. Dit is een opmerking die ik tussen 2012 en 2014 regelmatig kreeg te horen. Nou moet ik ook eerlijk zeggen dat ik ook nooit had gedacht in de Blues terecht te komen. Blues speelde ik vroeger alleen tijdens jam sessies als opvulling of als mensen zich wilden bewijzen op hun gitaar door veels te lange en saaie solo’s te spelen. Dan begeleidde ik ze wel, en daar gingen we weer met het welbekende 1-4-5- schema.

Voor mij is spelen in een Blues band zoiets als opnieuw leren lopen, beter leren lopen moet ik eigenlijk zeggen. Zoals zoveel autodidacten sla je als muzikant veel van de zogenaamde basics over als je een instrument leert spelen. De Blues is de basis die je in elke muziekstijl kan gebruiken. Ik realiseerde me steeds meer en meer dat de blues gewoon de basis is voor alle muziek die ik speel. Ik wist het wel maar nu voelde en zag ik het ook.

Mijn muzikale hart ligt bij de Soul, Funk en Jazz met hele andere harmonieën, andere melodieën en ritmes. Maar overal is wel de blues in terug te vinden. De neiging om op de Bluesmuziek neer
te kijken omdat het simpele muziek zou zijn heb ik zoiezo nooit gehad. Dat komt omdat ik een muzikale allesvreter ben. Mijn cd collectie gaat dan ook van harde muziek tot smooth jazz. In bijna elke muziekstijl hoor ik wel iets terug van wat ik goed vind, of ik het mooi vind is weer een ander verhaal. Iets goed vinden en iets mooi vinden zijn twee verschillende dingen.

Wat betreft muziek ben ik altijd open minded geweest en dat komt mij goed van pas als sessie muzikant. Ik respecteer de muziek, respecteer de blues muziek en probeer het ook te spelen zoals het hoort. Je eigen draai aan een muziekstijl geven werkt soms gewoon niet. Dat geeft alleen maar veel discussies binnen een groep en ook het publiek herkent ook het allemaal niet meer en accepteer het ook vaak niet. En in het ergste geval word je uit de band gekickt. Het publiek gaat gewoon zitten morren. Het zijn echte luisteraars en er zitten ook veel puristen tussen. Ik vond het best hoor, ik speelde gewoon wat de baas wilde al vond ik er soms geen reet aan. Als bassist weet ik inmiddels wat ik moet doen maar nog belangrijker is wat ik niet moet doen. Als je in een zes-mans formatie speelt dan moet je je spel nou eenmaal versoberen en niet gaan spelen alsof je in een power trio zit en alles vol zit te pompen.

De Blues is een wereldje waar naar mijn ervaring egotripperij toch een stuk minder voorkomt dan wat ik gewend ben. De vriendelijkheid en gemoedelijkheid binnen deze scene is erg fijn en net zoals bij de Jazz muziek heb je ook echte luisteraars als publiek. Heerlijk die mensen die echt naar de muziek staan te luisteren in plaats van erdoor heen staan te ouwehoeren. Het is toch te erg dat het in het buitenland de naam “Dutch Disease” heeft gekregen…niet dan? Ik ben inmiddels wel uitgespeeld in de Blues na een kleine twee jaar met zangeres AJ Plug en band door heel Nederland te hebben rondgetourd. Alweer 4 jaar geleden had ik er een punt achter gezet. Ik kan ook wel zeggen dat ik in elke uithoek van Nederland in de kleinste cafés en op de grootste podia met deze band heb gestaan en ben er nog steeds trots op dat ik op een te gekke Blues Rock CD heb meegespeeld en de daarop volgende tour ook heb mogen meemaken.

Oh ja, waar ik me in het verleden wel een beetje aan heb gestoord is aan mensen die mij wel even vertelden dat ik geen Blues moest gaan spelen omdat het simpele muziek zou zijn en niks voor mij zou zijn. Jazz, dat moest ik spelen, veel intelligentere muziek….uuuh? De AJ Plug band was vele malen beter dan die flauwe amateuristische soul funk bandjes waar diegenen in speelden, dat was nog het mooie er van. Verder heb ik nog nooit zoveel opgetreden in Nederland in één jaar als in mijn bluesperiode…(rond de 60x)…en heb podium ervaring genoeg opgedaan denk ik zo. Om iets goed te doen is niks makkelijk. En geloof me, er werd gewoon gëeist dat ik elk optreden spot on was. Ga er maar aan staan, geen noot mocht je missen anders kreeg je een kick in de nuts. Niet letterlijk natuurlijk maar je begrijpt het wel. In die twee jaar Blues heb ik heel veel geleerd en ervaringen opgedaan die ik niet had willen missen. Het maakt dat ik nu wel goed weet wat ik wil, en misschien nog belangrijker, wat ik niet wil.

Dit is alweer blog #25, mooi rond getal. Hopelijk komen er dit jaar nog nieuwe dingen aan betreft de theatershow en alles erom heen. We gaan het meemaken allemaal. Maar voor nu een fijne zondag en hou het veilig iedereen!