Toen mijn moeder nog leefde zei ze ooit tegen mij dat ik de keuze niet durfde te maken om fulltime muzikant te worden omdat ik anders mijn “luxe leventje” kwijt zou zijn. Dit luxe wel tussen aanhalingstekens. Luxe is een groot woord maar ik had het met optredens erbij niet slecht toenertijd. Laten we wel wezen, als je een fulltime baan hebt en bijna elke week op vrijdag en zaterdag met je bandje ergens staat te spelen dan is het, per maand, goed verdienen kan ik je zeggen. Maar ik had al gauw door dat ik niet volledig voor de muziek wilde en durfde te gaan. Had ook wel voorbeelden genoeg om me heen van muzikanten die regelmatig aan de grond zaten. Het leven bestaat voor mij uit meer dan muziek alleen en het is ook zo onzeker allemaal, geen stabiel inkomen etc. Voor vele muzikanten was toenertijd de sky the limit. Nu heb ik het over de periode in de jaren 90 die ik dan ook intens heb meegemaakt als muzikant. De gages waren hoog en het kon niet op allemaal. Ik snap ook wel dat je normaal gesproken niet kan leven van basgitaar spelen in bandjes alleen. Je zal meerdere inkomstenstromen moeten hebben zoals les geven, Youtuber zijn met heel veel abonnees en regelmatig content creëren, produceren, liedjes schrijven, booker, schrijven voor een blad etc. om er je beroep van te kunnen maken. Of je bent een bekend artiest die bakken met geld binnensleept zodat je een goeie buffer kan opbouwen voor financieel moeilijke tijden. Tja, daar zijn er niet zoveel van en vaak zijn wij muzikanten geen artiesten maar de mensen achter de artiesten en die gaan zoiezo met een veel mindere gage naar huis gaan.

Maar hoe dan ook, de wereld is een maand geleden letterlijk binnen een dag tot stilstand gekomen. En nu valt er letterlijk niks meer te verdienen. Alle inkomens in de cultuursector zijn weggevallen. Het is een ongekende situatie waar we nu in zitten. De muziekbusiness is net als de horeca afhankelijk van publiek, veel publiek. Publiek die hutje mutje, in een concertzaal, tegen elkaar aan staan als haringen in een ton of waar mensen in een restaurant dicht bij elkaar zitten waar de tafels lekker dicht op elkaar staan. Hoe meer mensen op 1 vierkante meter hoe meer omzet. In de nieuwe zogenaamde 1,5 meter maatschappij gaat dit natuurlijk voor grote problemen zorgen. Als dit zo doorzet dan zal er veel minder personeel nodig zijn want er kan ook minder klandizie/publiek ontvangen worden. Ik vrees ook het ergste voor onze theatershow in september. Als je een zaal capaciteit hebt voor 230 mensen hoeveel mogen er dan nog in vraag ik me af? 1,5 meter in de omtrek is best wel veel hoor. Het nieuwe normaal heet het nu. Pffff, heb ik wel moeite mee. Het heeft ook meteen een naam gekregen, een enge naam “de 1,5m maatschappij”…brrr! Ik denk dat we het zogenaamde nieuwe normaal nooit als normaal zullen beschouwen gezien de enorme materiële en immateriële schade die er aan zit te komen en het reeds heeft aangericht.

Wat mij wel een beetje verbaasd is dat heel veel artiesten nu ineens online live optredens geven. Men laat veel meer zien dan voorheen. Van de meest slechte amateur tot de meest professionele vakmensen die je normaal gesproken dit nooit ziet doen. De muzikanten/artiesten die heel hard hebben geroepen dat je niet gratis moet gaan optreden omdat je de markt anders zou verzieken zie ik nu gratis en voor niets hun kunstje doen. Waarom eigenlijk? Om hiermee troost te bieden aan anderen? Om relevant te blijven zodat het publiek je niet vergeet? Ik ben van mening dat met deze trend, en dat is het inmiddels geworden, je die hele discussie hiermee teniet doet. Ja, ik weet ook wel dat er naar een nieuw verdienmodel moet worden gezocht. Maar dit eerst onder het mom van gratis oprecht troost en vertier aanbieden en na verloop van tijd de mensen laten betalen? Het gemiddelde publiek ziet muziek als een wegwerp artikel en van de muziekverkoop moet men het al tijden niet meer hebben want waarom betalen als je het (bijna) gratis kan krijgen. Het interesseert ze niet hoeveel bloed zweet en tranen je erin hebt gestopt en hoeveel het kost om het allemaal mooi op te nemen. Men vindt het tegenwoordig zelfs normaal om niet meer te betalen voor muziek. Dit zal zo ook kunnen gaan gebeuren met live optredens. Mensen gaan straks niet meer willen betalen voor live optredens en zeker niet als het moeilijker wordt gemaakt met die 1,5 meter afstand houden als het toch allemaal online te bekijken is. Leer dit soort denken de mensen maar eens af. Straks als de economie weer helemaal open wordt gegooid dan hoort deze gedachtegang ook bij het zgn nieuwe normaal. Het is zonder crisis al moeilijk genoeg om zalen vol te krijgen. We heten immers niet allemaal Beyonce. Just saying. Maar…deze situatie ligt uiteraard veel genuanceerder dan ik hier schets. Het is immers wel een kwestie van geven en nemen.

Koningsdag dit jaar zal bizar anders zijn dan alle voorgaande jaren. Het wordt notabene nog mooi weer ook. Het is jammer, ik vind het altijd een geweldig leuk feest. Voor het laatst heb ik twee jaar geleden op Koningsdag opgetreden als gastspeler samen met Joanna bij de New Motion. En wat was het toen koud! We waren die dag ook allang blij dat het droog bleef. Het was wel een hele gezellige gig en hadden met volle teugen van die dag genoten. Met het mooie weer morgen gaan we hier lekker genieten in de tuin met de BBQ aan en een lekker glas wijn.

Ik wens iedereen een fijne Koningsdag 2020. Enjoy & be safe allemaal!

• 

• 

•