Het jaar 2020 zullen we blijven herinneren als het jaar van de verkiezingen in Amerika, het virus, de lockdowns, de quarantaine, de teststraten, het thuiswerken, de 1,5m maatschappij, de media die constant op de angstgevoelens van de mensen inspeelt en nog zoveel meer ellendige zaken. Ik kijk er in ieder geval op terug met gemengde gevoelens. Voor mij persoonlijk is het een jaar geweest van de pandemie, onze theatershow en de buren die maandenlang aan het verbouwen zijn geweest. Dat laatste heeft er voornamelijk voor gezorgd dat mijn zenuwen overprikkeld zijn geraakt en ik geestelijk en lichamelijk vermoeid ben. Het heeft er in gehakt kan ik je vertellen. Hopelijk raak ik die vermoeidheid gedurende 2021 kwijt.

In januari begon ik me langzaam voor te bereiden op het repertoire voor de show en beetje bij beetje begon ik de muziek uit te schrijven en in te studeren. Op dat moment stond niks eigenlijk nog echt vast en ik wist dat er uiteraard tot vlak voor de show nog dingen veranderd zouden worden. We begonnen onze muzikanten en vocalisten bij elkaar te zoeken voor dit project en gelukkig hadden we de groep redelijk vlug bij elkaar. Helaas hebben we tussentijds wat wijzigingen in de bezetting moeten doorvoeren maar we konden niet anders. We begonnen met repeteren en de tweede repetitie op 10 maart was meteen ook de laatste voor de lockdown. Per direct moesten we alles stop zetten en in alle onzekerheid maar afwachten wat de maanden daarna ons zouden brengen. De eerste lockdown was een feit en ergens in juni ging het land langzaam weer open. Aan het elke dag thuiswerken was ik gelukkig al gauw gewend. In de eerste week van de lockdown moest ik ook nog even tussen de werkzaamheden door naar een crematie van de moeder van één van mijn beste vrienden. Het was nog even spannend of ik wel naar binnen mocht wegens een maximaal aantal toegestane bezoekers. Het bizarre was dat ik aan het einde van de ceremonie mijn beste vriend alleen op afstand kon groeten en meteen naar buiten werd geleidt. Dat voelde even vreemd maar hé, die hele beginperiode van de crisis was vreemd toch.

Je snapt dat gedurende alle verbouwingsellende de Theatershow voorbereidingen moesten blijven doorgaan. Teksten moesten nog afgeschreven worden en uit het hoofd geleerd worden en er moest aan de muziek gewerkt worden. Er moesten ook nog zoveel andere zaken geregeld worden…wat een hel was dat. Dat gedril, het zenuwslopende geboor en het schuddende huis heeft het allemaal niet makkelijker gemaakt. Ondanks de vermoeidheid van alle herrie en de stress dan maar in de avond ook de dingen voorbereiden. Dat viel niet mee maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. En wat ben ik trots op mijn meisje die dit allemaal tot in de puntjes heeft gecreëerd en geproduceerd! Een eigen geschreven single en Theatershow is niet niks! 2021 wordt voor ons een jaar van herstel en bijkomen. En een jaar van nieuwe plannen en creaties.

Jaaaahhh! En dan nu even de leuke en positieve dingen. Ik heb drie korte compilaties gemaakt van de fijne hoogtepunten van ons jaar:

De prachtige foto shoot van Joanna in Wisseloord studio 1 was een vruchtbare en leuke dag. Dit was één van de weinige leuke dagen van het afgelopen jaar. Het live tv optreden van ons bij Tijd voor Max was een fantastisch leuk avontuur. Op deze dag heb ik echt van alles en iedereen genoten. Een bijzonder avontuur was het ook…was trouwens mijn allereerste teeveetje, en dat met 582.000 kijkers! En het absolute hoogtepunt was uiteraard onze Theatershow op 19 september! De weg daar naar toe was eentje met ontzettend veel obstakels maar die hebben we overwonnen. De middagshow was best wel goed ondanks alle technische problemen en de stress die het met zich meebracht. Maar de avondshow was er eentje om in de boeken bij te schrijven, dat was een magische avond! En wat hebben wij het geluk gehad dat wij de show in die periode nog voor maximaal 100 mensen per show mochten spelen i.p.v. 30! Het was letterlijk en figuurlijk een mooie dag.

Het afgelopen jaar heb ik zo’n beetje alles geblogd wat ik heb meegemaakt en dus is alles zo’n beetje wel gezegd. Echter heb ik regelmatig het gevoel gehad dat wij in het begin niet serieus genomen werden, door heel veel mensen. Velen hadden ook tot voor het TV optreden bij MAX niet de moeite genomen om het bizarre levensverhaal van Joanna Bridge te lezen op onze websites terwijl het al maanden van tevoren geplaatst was. We maakten zoveel reclame op de sociale media dat je het eigenlijk niet kon missen. Toen we op TV waren geweest toen kwamen de reacties pas los en vielen de monden open van verbazing. Waarschijnlijk heeft de pandemie daarmee te maken, alles was en is nog steeds corona voor en corona na. Dat snap ik wel hoor en alleen daarom al zou ik die show niet meer zo gauw willen doen. Als de wereld weer tot rust is gekomen, als dat ooit weer terugkomt, dan zouden we het wellicht weer eens kunnen proberen. De ervaring heeft ons geleerd dat het al moeilijk genoeg is om iets onder de aandacht te brengen van mensen. Zoals ik ooit eens eerder heb geschreven in een voorgaande blog, deze show is gewoon te mooi om in de ijskast te laten liggen. Wij blijven hopen op betere tijden.

Dus het voorjaar naar de klote door de pandemie en de zomer naar de klote door die verbouwing en de pandemie. Maar het najaar was geweldig door de Theatershow en alle lieve mensen er om heen! Deze ervaring kunnen ze ons niet meer afpakken. Het jaar 2020 is er een om nooit meer te vergeten. Nou ja, voor een gedeelte dan.

Uiteraard heb ik voornemens en plannen voor het komende jaar. De doelen zijn gesteld met de daarbij behorende tijdlijn. Die stip daar aan de horizon, daar werk ik naar toe zodat we niet stil blijven staan in het leven. Het nu is mooi en de toekomst een verrassing.

Nog vier dagen en dan sluiten we 2020 af. Dit is mijn laatste blog van het jaar en ik wens jullie allemaal alvast een fijne jaarwisseling en een voorspoedig 2021. Blijf veilig en vooral gezond mensen!