Een groep vrolijke jonge dames komen giechelend op de toonbank af en eentje vraagt aan mij: “ken jij die videoclip waar die jongen en dat meisje samen op een bergtop staan te zingen in de stromende regen”? Ik zeg: “nee helaas niet, maar als je het voor me zingt dan herken ik het misschien”. “Maar ik weet eigenlijk niet meer zo goed hoe het gaat maar ik weet wel dat ik het een heel leuk liedje vind” zegt ze. Vervolgens proberen haar vriendinnen het voor me te neuriën , ook zij wisten de videoclip precies te beschrijven maar het liedje…tja. Ah! Ik herken de melodie tussen het gegiechel door en ga in de grote CD kast achter me op zoek naar de CD-single. Tja, dit waren nog eens leuke tijden! Dit soort dingen maakte ik regelmatig mee in de platenzaak waar ik vroeger werkte. Het meisje rekende af en de giechelende groep verliet tevreden de winkel. Zo, had ik weer iemand blij kunnen maken met een CD’tje waarvan ze voornamelijk de videoclip herinnerden en niet de muziek.

Ik bedoel maar, ze kwam mij dus uitleggen hoe het liedje er uit zag. Het visuele aspect is zo belangrijk tegenwoordig. Tuurlijk, dit aspect is altijd belangrijk geweest maar heb nu toch wel het gevoel dat mensen muziek steeds meer en meer beleven met hun ogen en dat de uitspraak “de muziek zal voor zichzelf spreken” steeds minder op lijkt te gaan. Zeg nou eerlijk, een liedje op zich stelt tegenwoordig weinig meer voor behalve als er een interessant verhaal omheen hangt en er een videoclip van is. Ik heb het hier niet over het verhaal van de tekst zelf. Nee, het verhaal erom heen. Men verpakt als het ware het liedje door een verhaal erom heen te wikkelen. Eigenlijk is de verpakking daarmee een gedeelte van de inhoud geworden. En ik vind het niet erg als het verhaal erom heen aansluit op de inhoud maar heel vaak staat dat ook nog eens los van elkaar. Helaas gaat het niet alleen om de inhoud en kan het één niet meer zonder het ander om een zo groot mogelijk publiek te bereiken. Want dat is toch wat je wilt als je je product aan de man wilt brengen. Kun je je voorstellen dat wanneer je een mooi verpakt verjaardagscadeautje krijgt, je het verpakkingsmateriaal ook als cadeautje beschouwt? Dat is toch raar? Het gaat toch om de inhoud, het liedje? Dan het gezicht, we willen een gezicht zien en die kunnen linken aan het liedje. Ben je duidelijk zichtbaar, ben je goed te vinden op het internet? Ik heb artiesten en muzikanten online langs zien komen die waarschijnlijk denken dat hun alles zomaar komt aanwaaien, zowel professionals als amateurs met veel pretentie en torenhoge verwachtingen maar doen er niks aan om gezien te worden. Man, als het je broodwinning is…hoe dan?! Als ik online op zoek ben naar jou als artiest of muzikant dan wil ik in één oogopslag kunnen zien wie jij bent en wat je doet. En als het me te lang duurt dan heb je een grote kans dat ik verder swipe want ik heb het geduld er niet voor, en met mij zovelen want tegenwoordig hebben we allemaal een aandachtsboog van een vlieg. Als je gezien wilt worden dan heb je toch audio, video, foto’s en pakkende inhoudelijke teksten en goeie achtergrondinformatie nodig. Ik wil jou makkelijk kunnen vinden en je zal mij moeten mij overtuigen zodat ik jou aanklik wat weer zou kunnen leiden tot aankoop van hetgeen je te bieden hebt. Moet ik te lang naar jou op zoek dan gaat het voorbij want ik zie zoveel andere mooie dingen langskomen. Mij werd eens verteld, de wereld zit niet op jou en je kunstuitingen te wachten. Nou, vul maar zelf in hoe je dit kunt proberen te realiseren dat het publiek je wel ziet staan…als je dat wilt tenminste. Het publiek wilt eerst iets zien voordat ze gaan luisteren. Er is online gewoon zo gigantisch veel aanbod, je hebt geen keus dan jezelf luid en duidelijk te profileren. Men luistert met de ogen dus laat je zien zodat je uiteindelijk beluisterd wordt. Hoe vaak heb ik wel niet gehoord “heb je die nieuwe clip gezien?” in plaats van “heb je dat nieuwe liedje al gehoord?”.

Bassisten hebben trouwens ook vaak de neiging om te luisteren met de ogen. We spelen vaak patronen, patronen die we in onze gedachten als het goed is al uitgetekend zien op het fretboard in plaats van het te horen. Een voorbeeld: het 3e vakje op de A-snaar, dan denken we van “dat is een C”, maar weten we ook hoe die klinkt? Hey, ik doe dit zelf ook en probeer dit te doorbreken door op een juiste manier te oefenen op de bas. Het vakjes en patroon denken is prima maar als dat alles is wat je doet dan valt dit naar mijn mening ook onder luisteren met de ogen. Natuurlijk moet je weten waar je je vinger moet zetten maar nog belangrijker is dat je weet hoe de noten klinken. Mijn ultieme doel, op mijn instrument, is dat ik in mijn gedachten de noten al kan horen voordat ik ze speel in plaats van dat ik ze alleen zie. Maar dat vergt nog flink wat oefening…:-)

“ Luisteren met de ogen maakt een oppervlakkige luisteraar“

© LeauBass 2021