Na twee en halve dag met een zware griep op bed te hebben gelegen in een donkere kamer ben ik blij dat ik voorzichtig, uit de wind, in onze fijne achtertuin kan liggen. Het is zondag en wat is het weer prachtig. Languit op de tuinbank onder de parasol kan ik heerlijk mijn gedachten laten gaan. En zoals zo vaak heb ik dan de behoefte om dan een blogje te schrijven.

Ik denk dat ik in jaren niet zoveel uren heb doorgebracht in bed. Vanaf afgelopen donderdag 17.00u t/m vanochtend heb ik voornamelijk in de slaapkamer doorgebracht. Afgelopen donderdag sloot ik mijn werkcomputer af en dook meteen mijn bed in want ik werkte thuis. Ik kon niks meer, maar dan ook niks meer. M’n neus zat helemaal dicht, hoestte m’n longen uit m’n lijf, was kortademig, zweette me rot en m’n kop stond op ontploffen. Het corona testje gaf negatief aan en dan gaan we er maar vanuit dat het zo is. Dat zou balen zijn he, heb je de booster en krijg je het alsnog. Enfin ellende alom maar het zette me wel aan het denken want volgende maand word ik alweer 55 en de jaartjes ga ik nu wel voelen. Alleen al het herstel, dat gaat een stuk langzamer dan pakweg 10 jaar geleden. Tja, het hoort erbij denk ik dan maar…that’s life.

De afgelopen dagen moest ik ineens denken aan het muzikant zijn. Wat voor toekomst hebben muzikanten tegenwoordig? Ik heb het niet over artiesten he. Muzikanten en artiesten zie ik als twee verschillende groepen. Ik bedoel de instrumentalisten. Kijk, dat wij vaak worden gezien als een stel hobbyisten die alleen voor de fun muziek maken en blij mogen zijn dat ze voor publiek mogen spelen en betaald krijgen met een hamburger en een biertje is van alle jaren. Maar het werkterrein wordt ook steeds kleiner en kleiner, en dan de brandstofprijzen die de pan uitrijzen waardoor vele muzikanten wel hun werkterrein moeten verleggen naar het online gebeuren. Van samenspelen is dan vaak geeneens meer sprake, het is tegenwoordig een eenmans gebeuren. Waar blijft dan de synergie? Waar blijft de magie? Instrumentalisten hebben voor het grote publiek dan ook geen smoel, ze zijn praktisch onzichtbaar, ze zijn bijzaak want het gaat altijd om de frontman (m/v). Niemand die ze herkent op straat of soms zelfs niet na een optreden, terwijl zij toch degenen zijn die de muziek voortbrengen. Het idee dat men denkt dat de muziek gewoon uit de lucht komt vallen en/of uit een doosje komt waarbij je alleen op een knop hoeft te drukken ligt toch echt aan het huidige onderwijs. Vroeger kreeg ik nog muziekles op school. Nu weet men geeneens het verschil tussen een gitaar en een basgitaar…”even een tik op je achterhoofd”…;-). Tijden veranderen en dat snap ik ook wel maar het ambacht verdwijnt steeds meer naar de achtergrond. En over ambacht gesproken. Ik luisterde enige tijd naar een podcast waar een conservatorium docent werd geïnterviewd. Nu schijnen ze bij het eindexamenproject ook met veel techniek te werken, zoals backingtracks etc…en dus ook met autotune. Natuurlijk, dit is de toekomst maar ik keek even verbaasd op toen ik het hoorde…autotune? In mijn beleving houdt het conservatorium zich meer bezig met het ambacht en de zogenaamde rock academies met al het andere. Maar ja wie ben ik? Juist ja….de bassende boekhouder!

Onlangs waren we naar een concert geweest wat voor mij het beste was wat ik in jaren had gezien. Misschien wel een van de beste concerten die ik in mijn leven heb meegemaakt. Zanger/saxofonist/tekstschrijver/componist Lodewijk van Gorp hield zijn CD presentatie met een 14 koppige band. Het was een optreden met alleen maar prachtige pareltjes die nog eens perfect werden uitgevoerd op hoog niveau zonder technische snufjes o.i.d. Wat hadden we genoten! Over ambacht gesproken! Ook staat hij vaak in dienst bij grote artiesten maar heeft geen smoel bij het grote publiek. Ja, als ik de grote artiestnamen ga opnoemen dan herkennen we hem misschien wel, misschien ook niet. We zoeken het altijd ook over de grenzen terwijl er in Nederland zoveel topmuzikanten rondlopen die je niet kent. Dat zulke gelegenheden, zoals dit prachtig concert, niet vaak voorkomen is gewoon een kwestie van budget. Want tja, Nederland is en blijft een klein land. Onze mond is groot maar we zijn maar een klein landje….een heel klein landje waar het allemaal begonnen is met ambacht.

Wij hebben tegenwoordig een tekort aan van alles en nog wat maar aan muzikanten houden we altijd wel een overschot. Daar zouden toch wel een aantal kanonnen tussen moeten lopen…denk je niet?

Om één liedje live foutloos en correct op je instrument te kunnen spelen kost al heel veel uurtjes zweet, een heel optreden bloed zweet en tranen.