Het pad die je bewandeld bepaald de route van je leven, het pad die je ooit eens bent ingeslagen en waarvoor je hebt gekozen omdat je denkt dat dit pad je leidt naar voorspoed, geluk en eventueel succes. De meesten van ons nemen het rechte pad, sommigen van ons een kronkelig moeizaam begaanbaar pad en weer anderen kiezen voor het slechte pad. Alhoewel sommigen hier geeneens voor kiezen maar overkomt het ze door omstandigheden en/of bepaalde situaties. Echter ben ik er wel van mening dat je zelf een keuze kunt maken om dat slechte pad te blijven bewandelen en dat je in tweede instantie voor het rechte pad kiest.

Ik denk dat het goed is om je te omgeven met mensen die om je pad geven, die je willen helpen en die in je willen investeren. En ik bedoel niet investeren met geld maar met tijd, kennis en wijsheid. Je omgeven met dit soort mensen is niet zo makkelijk, zie ze maar eens te vinden. Eigenlijk vind je ze niet, het is net zoiets als met beste vrienden, die zoek je ook niet uit maar die komen vanzelf ergens op je pad terecht en steeds verder op de tijdlijn van je leven kom je er steeds meer achter dat het onvoorwaardelijke vriendschap is. Het vinden van goedgezinde mensen die onvoorwaardelijk voor je klaar staan is in mijn ogen een unicum. En je hebt degenen die denken dat ze de kennis en wijsheid in pacht hebben maar uiteindelijk blijkt het toch dat je het beter allemaal zelf kunt doen. Vaak komt het toch weer neer op jezelf, samen met je partner of, als je boft, je ouder(s). Als het je gegund is dan komt er ook nog eens iemand langs die zich over je ontfermt met de nodige kennis en wijsheid. Echter, de factor tijd blijft altijd een dingetje want tijd is geld.

Wat ik nu om me heen zie is dat de onkunde van de een vaak afgeschoven wordt op de ander en vice versa. Tja, het ligt altijd aan de ander natuurlijk. Het erge vind ik dat ze hun onkunde geeneens herkennen laat staan erkennen want ze hebben zogenaamd naam en faam. Voor mij betekend dat helemaal niks nada noppes. Je bent zo goed als je laatste prestatie. In de muziekwereld is dat helemaal zo. Je bent zo goed als je laatste optreden, je laatste uitvoering, je laatste prestatie. Maar wat als ze weinig tot helemaal niks hebben gepresteerd? Precies, het komt dan weer neer op jezelf. Je moet zelf het juiste pad zien te vinden en als je een beetje successen begint te boeken dan komen de zogenaamde kundige mensen vanzelf wel. En dan…dan is het is het een kwestie van de juiste keuzes maken…met de nodige kennis en in wijsheid.

Zie foto met mijn fake smile…cheers!…:-). Afgelopen dinsdag ben ik in alle gezondheid en tevredenheid 55 geworden en dacht heel even terug aan al die jaren dat ik in de muziek zit. Al sinds het begin van de jaren negentig heb ik zoveel praatjes en beloftes voorbij horen komen die niet waar konden worden gemaakt of gewoonweg niet nagekomen zijn. En keer op keer hoop je toch op een soort van onvoorwaardelijke ontferming. De cultuur sector wordt steeds meer uitgedund en het werkveld kleiner en kleiner. De gevestigde namen zullen onderling wel uitvechten wie de grootste en best betaalde podia mogen beklimmen en de onbekende artiest heeft tegenwoordig helemaal het nakijken. Echter ben ik van mening dat voor elk soort artiest een publiek is. De kunst is om deze te bereiken en aan je te binden. Deze business vraagt veel opoffering, inzet en investering maar tot hoever wil je gaan? Niemand, behalve jijzelf, weet wanneer de grens is bereikt en wat reëel is. Zolang je alles in het juiste perspectief blijft bekijken dan komt het op een gegeven moment wel goed. Succes is niet gegarandeerd maar als je je eigen plan niet trekt dan zul je het nooit te weten komen.

“Volg je eigen pad en laat niemand bepalen welke richting je op moet gaan“