Blog #30 – Bow Tie

Het is vrijdagochtend en check nog even of ik alles heb ingepakt voor vanavond. Maar eerst een ordinary day op kantoor. Voor dit soort optredens moet ik wel altijd eerder weg van kantoor want de vrijdagmiddag file begint altijd vroeg en de soundcheck is al rond 18:30u. Als ik werk tot 17.00u dan red ik dat gewoonweg niet met een autorit van ruim twee uur voor de boeg. Rond 14.30u sluit ik mijn computer af op kantoor en rij eerst naar huis om me te douchen, om te kleden, vlug een beetje wat te eten en om mijn spullen in te laden. Eerst even nogmaals een check of ik echt niks vergeten ben en dan de verkeersdrukte in op weg naar een wedding party in het oosten van het land. Tijdens de autorit zet ik de mentale knop om van kantoorpik naar muzikant. Even het omzetten van de mindset en de stress van de dag even naast me neerleggen. Want op vrijdag spelen betekent voor mij altijd gaar en gehaast de auto in stappen. Gelukkig duurt dat gevoel niet zo lang en kruip ik al gauw in de rol van RickEau LeauBass. Tijdens de autorit kan ik m’n gedachten een beetje verzetten en met Sky Radio op de achtergrond hou ik het goed vol. Het geeft me rust, de rust die ik nodig heb om de lange avond/nacht door te komen. Het is vrij druk op de weg maar het rijdt gelukkig wel goed door allemaal.

Aangekomen op de plaats van bestemming begin ik rustig mijn spullen naar binnen te brengen. Aangezien we met inear monitoren spelen hoef ik niet zoveel te sjouwen en kan alles in een keer mee naar binnen worden genomen. We spelen in een hele kleine zaal met een podium waar je nauwelijks met 4 man op terrecht kan, de band bestaat echter uit 6 man. Dan sta je met de groep weer te passen en te meten. Dit komt regelmatig voor. Ik snap dat niet want als de band wordt geboekt dan krijgt de klant alle (technische) info te zien voor wat nodig is om de band te kunnen laten spelen. Zelfs krachtstroom ontbreekt regelmatig! Moeten er weer meters stroomkabel naar een andere ruimte worden doorgetrokken of iets dergelijks. Sta je daar dan met je PA en alle andere spullen. Ik vind dat altijd zo suf, maar gelukkig regel ik het niet. Nee, niks voor mij dit soort geregel. Goed, eindelijk kunnen we, met enige vertraging, onze spullen opzetten en afstellen. Na de soundcheck die drie kwartier later pas heeft kunnen plaatsvinden moeten we nog even vlug wat gaan eten met z’n allen. We hebben dan nog maar 20 minuten om een hele maaltijd naar binnen te werken want we moeten onze spulletjes nog opruimen en het podium netjes maken voor de avond die om 21.00u begint en de gasten al om 20.30u binnendruppelen.

Het komt ook regelmatig voor dat men moeilijk doet over het eten. Hollanders en eten, dat is wel een dingetje hoor. Kom je op een heel mooi luxe feest in een mooi kasteel en dan is er niks geregeld voor de band want dat past dan zgn niet meer in het budget. Ik heb zelfs hele buffetten aan het einde van de avond in de container gepleurd zien worden terwijl men zei dat er niet genoeg zou zijn voor de gasten als de band ervan mee zou eten. Er zijn zelfs avonden geweest waar we geen bier mochten bestellen. En nee, we zuipen niet. We drinken altijd een paar biertjes met elkaar. Sterke drank begrijp ik nog maar biertjes? Heel vaak heb ik het gevoel gehad dat mensen niet de juiste band voor hun avond boeken. Als je een allround band inhuurt dan wilt dat niet zeggen dat we de hele avond nederlandstalige hoempapa muziek zullen spelen. Allround betekent voor mij diversiteit in het repertoire. Ook hier gaat het vaak mis waardoor ik regelmatig het gevoel heb gehad op het verkeerde feest te staan. En waarover ik me altijd over verbaasd heb. Men boekt een band voor een feest en men maakt het geld pas twee maanden later over. Daar kan ik nog steeds niet bij. Als een band een sluitpost op je begroting is, huur dan een DJ in zou ik zeggen.

De avond begint en de gasten druppelen langzaam binnen. Bruid en bruidegom staan een beetje verveeld bij de deur waar de mensen netjes wachten op hun beurt om hun te feliciteren. Iedereen groet elkaar vriendelijk en men haalt wat drankjes. Daarna gaat men zitten en gaat gezellig met elkaar kletsen. De band speelt z’n eerste set met rustige muziek en uiteraard is er de openingsdans van de newly weds en doen sommige gasten daarna uit beleefdheid mee om daarna de hele avond niet meer uit hun stoel te komen. De laatste jaren lijkt het wel alsof mensen niet zo’n zin meer hebben om naar een bruiloft te gaan. Ik zag regelmatig lange gezichten die helemaal niet in de mood lijken te zijn om te feesten. Als je een vocalist(e) in de band hebt die ook een goede entertainer is dan krijg je de mensen gelukkig altijd wel aan het dansen en aan het feesten. Ik kijk naar rechts uit het raam naar buiten waar de bruid de hele tijd sjekkies staat te roken bij de voordeur. Ze wordt gevraagd om deel te nemen aan het feest want het bruidspaar moet even in het midden van de kring gaan staan. Haar kersverse husband roept haar naam door de PA om en op dat moment zie ik haar een net gedraaid sjekkie uit haar mond spugen…pffft! Lekker charmant dacht ik nog bij mezelf. Na drie en halve set staat de zaal eindelijk op z’n kop. Het is hard werken voor de front (wo)man om zo’n avond te maken. Maar ach, I’m just the bassplayer met z’n oortjes in waardoor ik het zaalgeluid, die de mensen maken, nauwelijks hoor en ik trek mijn hoed dan iets meer beneden zodat ik het gevoel heb in eigen wereldje te zijn ondanks het feestgedruis vlak voor mijn neus. Soms is zo’n feest zo verschrikkelijk saai met nare mensen dat ik op de lessenaar mijn mobiele telefoon heb staan waar ik dan tussendoor TV op zit te kijken tijdens het spelen. Ja ja, kan ik ook…:-). Niemand die het ziet want ik sta vaak achterin verscholen achter een lessenaar en een andere muzikant.

De meest onvergetelijke en verschrikkelijke bruiloft voor mij persoonlijk was het spelen op een miljonairs bruiloft in 1999 waarbij de bruid ineens hysterisch begon te gillen. Iedereen schrok en haar vader rende naar haar toe met de vraag wat er aan de hand was. De band stopte en ze wees naar mij. Hij, hij heeft zijn Bow Tie niet om! Alle ogen waren op mij gericht en ik kon wel door de grond zakken. Het was een feest waar we allemaal in smoking moesten maar door alle haast had ik mijn vlinderdas vergeten om te doen. Ik dacht die dan in de pauze tussen de sets door om te doen maar helaas. Het belachelijk histirisch gedoe van dat verwende nest had meteen invloed op de rest van de avond. Ik zag dat de gasten het ook maar een rare actie vonden en de meesten gingen ook maar meteen naar buiten en bleven daar. De sfeer werd een stuk minder leuk en we hadden toen nog een hele avond te gaan. Toen we klaar waren met de gig ging ik er dan ook met gierende banden vandoor. Dit nooit meer dacht ik bij mezelf.

Ik heb dit meer dan 25 jaar gedaan, spelen op dit soort soort events. Bruiloften, partijen en bedrijfsfeesten. Iedereen staat met z’n rug naar de band toe en of het wat zachter kan. En dan die bedrijfsfeesten waar de directeur, met zweetdruppels op z’n voorhoofd, de mooie secretaresse aan het versieren is en rondjes om haar heen staat te huppelen met twee wijsvingers in de lucht op de maat van de muziek. Misschien 10 procent van dit soort events waar ik heb gespeeld vond ik gezellig en leuk. Maar uiteindelijk gaat het er niet om wat ik er van vind maar dat de organiserende partij een geweldige avond heeft beleefd. En ik moet zeggen, het is nauwelijks voorgekomen dat men ontevreden was. Voor mij is het gewoon een job die goed geklaard moet worden. Toch wel heel raar als ik me bedenk dat een bruiloft een hoogtepunt is in iemands leven en ik altijd weer opgelucht ben dat de avond voorbij is en blij ben wanneer ik weer in de auto terug rij naar huis.