Sinds mijn 17e speel ik al in bandjes. En op die leeftijd ben je nog in de waan dat je de hele wereld gaat veroveren met je eigen bandje en dat het voor altijd blijft bestaan want het is allemaal zo leuk en geweldig! Ik kwam in mijn allereerste bandje terecht met muzikanten die geen liedjes wilden naspelen van anderen. Nee, ik ontmoette op mijn 17e een groep muzikanten die een stuk ouder waren dan ik en ook nog eens eigenzinnig …uhhh, ze zijn het nog steeds…;-). En dus werden er eigen stukken muziek gemaakt en gespeeld. Niet dat het goed was maar we hadden wel heel veel plezier met elkaar en we keken altijd weer uit naar de volgende vrijdag of zaterdagavond repetitie om daarna samen naar het Leidseplein te gaan om in ons stamcafé een biertje te drinken en om de hele avond te lullen over de muziek. Het bandje waar ik daarna in terecht kwam werd ook weer zo’n vriendenbandje. Na een overgang van covers spelen naar eigen werk maakte toen dat we er samen heel emotioneel in zaten en een sterke band met elkaar kregen. We hebben een geweldige periode gehad met vele ups en downs. We hebben veel gelachen en ook samen gehuild. Het saamhorigheid gevoel en de vriendschappen die destijds zijn ontstaan heb ik daarna nooit meer ervaren. De periode 1985 t/m 1992 was gewoon heel bijzonder. Dat kan ook niet anders want de muzikanten van toen zijn al meer dan 35 jaar mijn allerbeste vrienden. Sommigen zijn uit mijn leven verdwenen maar ik kan wel zeggen dat ik er vier beste vrienden aan over heb gehouden. Men zegt altijd dat je blij mag zijn met 1 beste vriend, ik heb er vier! Hoe gezegend ben je dan? Door bepaalde omstandigheden gaat een bandje gewoon uit elkaar en daar is niks aan te doen. In dit geval was de koek gewoon op en iedereen ging daarna (muzikaal) z’n eigen weg zonder elkaar uit het oog en uit het hart te verliezen.

Ik wilde natuurlijk verder, en als je verder wilt in de muziek en je muzikale pad wilt vervolgen betekende het dat ik er op uit moest. Verschillende muzikanten ontmoeten in verschillende genres, andere plaatsen ontdekken, verschillende soorten muziek spelen en vooral het muzikantenwereldje ontdekken.

Café Naar Boven was een nachtclub aan het begin van de Reguliersdwarstraat in Amsterdam en even verderop had je Café De Korte Golf. In Naar Boven had je 7 dagen per week live muziek en op zondagavond/nacht een jam sessie. Tegelijkertijd had je op zondagavond vanaf een uur of 9 een jam sessie tot diep in de nacht. Van 1992 tot ongeveer 1999 heb ik daar veel bandjes zien spelen en heb ik daar ook veel staan jammen en opgetreden. In de Korte Golf werd ik op een gegeven moment een van de vaste huisbassisten en dus speelde ik daar in ieder geval eens in de vier weken. Bovengenoemde gelegenheden bestaan allang niet meer maar hier heb ik wel super veel geleerd door met veel verschillende muzikanten samen te spelen. En dat waren vaak niet de eerste de beste kan ik je vertellen. Een jam sessie toenertijd was een avontuur. Je wist pas kort van tevoren wat je ging spelen en met wie. In mijn beleving is een jamsessie een onvoorbereid spontaan muzikaal samenspel. Tegenwoordig studeren ze het thuis vooraf in maar dat noem ik geen jammen. De muziekgenres waar ik me vooral in bevond was de Soul, Funk en Jazz. Het jammen was niet alleen maar van die bekende liedjes spelen en dan maar naspelen maar we kregen ook regelmatig een leadsheet voor ons neus en daar werd dan over geïmproviseerd. En als er een bekend liedje werd nagespeeld dan werd dat liedje ook helemaal verbouwd inclusief flinke solo’s. Oren open, alle zintuigen aan en gaan met die banaan! En als het clubje waarmee je op dat moment speelde goed klikte dan kwamen de magische momenten. En van die momenten heb ik intens genoten en daar kon ik gewoon een hele week op teren, alsof ik op een roze wolk zat. Soms begonnen we met twee akkoorden en spelenderwijs werd dat uitgebreid tot een compositie. Ik mis dat spontane, heb het sindsdien ook eigenlijk niet meer zo vaak meegemaakt. Het staat tegenwoordig allemaal zo vast. In deze creatieve artistieke straat liepen toenertijd de beste muzikanten rond die gewoon lekker konden en wilden jammen. Men was gewoon eager om te spelen! Wat een mooie tijd was dat en wat mis ik het tot op de dag van vandaag.

Dit alles heeft me allemaal gevormd tot de muzikant die ik nu ben. Ik ben door al deze ervaringen een open muzikant geworden met een goed oor. Ik haal mijn neus niet op voor bepaalde genres en respecteer de muziek. Ik weet wat ik kan en wat ik niet kan, ik weet wat ik wil en vooral wat ik niet wil. Ik voel me dan ook meer sessiemuzikant dan een bandjesmuzikant. En natuurlijk heb ik in bandjes gezeten als vast bandlid maar al dat gedoe en die ellenlange discussies binnen zo’n groep laat ik nu voor wat het is. Nee, de laatste jaren ben ik meer van het invallen of eenmalige optredens en projecten. Dit houdt het voor mij allemaal spannend, fris en het houdt me scherp zonder al die routinematige verplichtingen. In de tussentijd probeer ik me muzikaal zo goed mogelijk te blijven ontwikkelen. Het enige waar ik me volledig aan committeer is zangeres Joanna Bridge in de meest brede zin van het woord. En ik denk dat ik daar het komende jaar vanaf een bepaalde periode lekker druk mee zal krijgen…#gewoondoenwatjeleukvindt!…en de rest volgt vanzelf.