#36 – Joanna Bridge komt naar je toe!
Binnen 1 week 31 interview aanvragen binnengekomen! A.s. zaterdag het hele verhaal in de Telegraaf! En op 9 september schuift Joanna aan bij Tijd voor MAX op NPO1! Dit mag je niet missen!
Basstalk&More
Blog #35 – Voorbereiding theatershow “Overleven voor Dummies” (4)
Goh, ik had helemaal niet in de gaten dat de laatste blog over de voorbereiding van onze show alweer van 6 maanden geleden is. In de tussentijd heeft van alles stilgestaan maar na de versoepeling van de maatregelen is er ook alweer zoveel gebeurd en gerealiseerd. Het hele circus is weer op gang gekomen. De lockdown heeft de boel natuurlijk opgehouden maar nu zitten we ook nog eens in de vakantieperiode en dat is wel een dingetje. Je moet wel heel veel van het muzikanten/artiesten vak houden om dit te kunnen volhouden. Het vergt veel, heel veel. Fysiek en mentaal is het zwaar en de vermoeidheid van de rollercoaster begin ik wel een beetje te voelen nu. Maar het is bijna zover. Over een maand is de show waar we inmiddels een klein jaar naar hebben toegewerkt inclusief alle ups en downs. Even doorbijten nog, na de 19e mogen we instorten. Daarna is het dan ook even quality time voor Bridge en DeLeau…#samen.
Het hoogtepunt is tot nu toe toch wel het uitbrengen van de single en bijbehorende videoclip van Gebroken Spiegel. Sinds vorige week maandag 10 augustus zijn ze uit! Het is te zien en te beluisteren op diverse social media, digitale tv en radiostations en op onze websites uiteraard. Joanna heeft een paar weken geleden een geweldig leuk interview gegeven bij NH Gooi radio die terug te luisteren is op Spotify. De komende tijd wordt spannend! We hopen natuurlijk dat de single wat gaat doen en dat het veel wordt gedraaid. De tijd zal het leren. Kijk, de single staat niet op zichzelf. Het is een onderdeel van de theatershow en het verhaal dus het gaat echt wel ergens over. Heel binnenkort komt het complete verhaal in het Privé gedeelte van de Telegraaf. Als ik het goed heb komend weekend al. Hier wordt diep ingegaan op de ingrijpende gebeurtenissen die op kerstavond 1981 zijn gebeurd. Het verhaal wordt niet zomaar door ons naar buiten gebracht maar met een reden. Hou het in de gaten lieve mensen en mocht je het lezen, zorg dan dat je zit want het is vrij heftig allemaal. Gezien de lengte van de tekst kan ik je zeggen dat het geen klein artikel gaat worden. Joanna komt ook nog eens in het blad Privé en hou 9 september ook in de gaten. Dan schuift Joanna aan bij de talkshow van MAX in de middag op NPO1. Met band? Wie weet, maar de focus ligt wat mij betreft op de 19e want we moeten nog heel wat werk verzetten met z’n allen.
Voor deze productie zijn er twee foto sessies geweest en onlangs hebben we foto’s laten schieten in studio 1 van de legendarische Wisseloord studio in Hilversum. Dat was een hele leuke ervaring. Ik kon daar gewoon vrij rondlopen en alles aanraken. Voor degene die het niet weten. Ik heb een diploma voor Audio Engineering aan mijn muur hangen. Doe er welliswaar niks meer mee maar je kan begrijpen dat het voor mij een hele bijzondere dag was. Als de muren daar konden praten! De foto sessie heeft gelukkig mooie foto’s opgeleverd en daar zijn we ontzettend blij mee. Joanna en ik kwamen er later pas achter dat deze geweldige fijne fotograaf ook nog eens vele prijzen heeft gewonnen in zijn vakgebied. Kortom, hij was dus niet de eerste de beste. Lucky us!
De komende weken is het repeteren geblazen met elkaar en ik hoop echt dat er geen gekke dingen meer gebeuren. Gek? hoor ik je denken. Ja, zodra we denken dat het allemaal van een leien dakje gaat gebeurt er altijd weer iets onverwachts en onvoorzien met het gevolg dat er weer vertraging opgelopen wordt zodat wij er weer extra tijd en energie in moeten pompen om deze mammoettanker weer de juiste koers te laten varen. Ik vind het een spannende en leuke tijd met een leuke groep mensen maar zal blij zijn als we de twee shows achter de rug hebben! Bij de laatste noot zal ik in gedachten echter wel een traantje wegpinken.
Als laatste ben ik ontzettend blij en trots dat de samenwerking tussen BridgeDeLeau Productions en het management Today Music geweldig goed verloopt. Today Music zorgt er voor dat de artiest Bridge goed gaat draaien en DeLeau zorgt er voor dat de persoon Bridge goed blijft draaien…:-). De voorbereidingen voor de toekomst zijn reeds in gang gezet maar wat het ons gaat brengen weet God alleen.
“Wederzijds respect, acceptatie en vertrouwen is essentieel om samen iets moois en duurzaam neer te kunnen zetten.”
#34 – Videoclip en Spotify – Gebroken Spiegel
Joanna Bridge vertelt haar verhaal na 40 jaar. Kerstavond 1981 was voor Joanna, haar broertje en moeder een om nooit meer te vergeten! Het heeft een stempel gedrukt op hun levens.. En nu vertelt Joanna haar verhaal! Gebroken Spiegel… loslaten van dierbaren.. het waarom.. waarvoor.. 19 september 2020 staat zij in het theater om haar “Overleven voor Dummies” te presenteren aan het grote publiek!
Joanna steunt en waarschuwt kinderen… vrouwen die mishandelt zijn, of op dit moment worden.. “Sta op en vecht voor jezelf en de dierbaren om je heen!” Joanna Bridge een power woman waar je niet omheen kunt!
Tekst en muziek: Joanna Bridge – Productie: Lakeside Studio Loosdrecht – Management: Today Music Huizen
De single is vanaf vandaag te beluisteren en te downloaden op Spotify.
#33 – Radio interview Joanna Bridge bij NH Gooi 92.0 FM
Wil je meer weten over Joanna Bridge en haar komende theatershow op 19 september? Luister dan naar deze aflevering van De Platenkast van…
De Platenkast van…is een progamma waarin Peter Douglas gasten, die een greep hebben gedaan uit hun eigen platenkast, ontvangt.
Blog #33 – Karma is a b*tch
‘Maar ik kan alles spelen’ hoor ik degene zeggen aan de andere kant van de telefoon. ‘Ja ja, dat kan wel wezen maar je doet het niet antwoord ik terug. ‘Ja en de vorige keer haalden jullie ook andere zaken erbij die er niet toe doen’ zei de andere kant van de telefoon weer. Waarop ik antwoordde, ‘en als wij jou een app berichtje sturen op maandag en je reageert pas op vrijdag dan duurt dat wel heel erg lang vind jezelf ook niet?’ Aan de andere kant van de telefoon heerst even een stilte. ‘Iedereen krijgt alles op een presenteerblaadje zeg ik, want alle audio files, leadsheets, draaiboek en andere nodige informatie staan in de Dropbox, ge-edit en al. Antwoord van de andere kant, ‘nee dat is niet zo’. Ik moest mezelf even herstellen want ik waande mij weer even terug in de tijd van toen ik 23 jaar was en toen werd ik furieus van dit soort gare gesprekken. Nu niet meer maar wat zou ik deze persoon nu kunnen zeggen als ik het gevoel heb totaal langs elkaar heen te praten? Mijn gedachten zijn inmiddels bijgekomen van de verbazing. En ik zei: nu, maanden later, sinds de lockdown maatregelen versoepelt zijn heb je nog niks gedaan en komen we niet eens verder dan het intro van het eerste liedje terwijl de andere bandleden reeds het hele repertoire hebben doorgelopen. De voicing van de akkoorden die je speelt kloppen gewoonweg niet, de melodie die je speelt is gewoon geimproviseerd en dan heb ik het geeneens over de vorm. En dan vind jij het een vreemde gang van zaken? Je hebt je gewoon niet voorbereidt. Wij willen het gewoon precies hebben zoals wij het willen en zoals op de opnames in de Dropbox te horen zijn en we hadden graag gezien dat je in ieder geval binnen 24 uur reageert op onze berichtjes zodat we meteen kunnen schakelen en dat je communiceert met ons als er volgens jou iets niet goed is. Niks van dit alles, wij hoorden helemaal niks van jou, helemaal niks maar het heeft ons wel tijd, geld, stress en onnodige energie gekost. Dus hierbij wil ik je mededelen dat wij op zoek gaan naar een vervanger voor jou. ‘Ik hoef hier verder niet over te discussiëren!’ riep hij boos en de andere kant hing de telefoon op in mijn oor…tuut tuut tuut…einde gesprek.
Door deze recente ervaring kijk ik net weer iets anders aan tegen de woorden professioneel muzikant. Kijk, op een bepaald moment kom je in een muzikantenkring terecht waar iedereen goed is en zijn instrument beheerst. De een nog beter dan de ander . Waar wij dan op selecteren is attitude. Gewoon je houding, je werkhouding en of je als persoon er bij past, je bereikbaarheid, je beschikbaarheid en dat soort zaken. Daar kijken we naar. En als je met ons project “Overleven voor Dummies” onverschillig omgaat dan voelt dat niet goed en kan je gaan. We moeten het gevoel hebben dat wij met de betreffende bandleden de oorlog kunnen winnen. Ik ben zeer verbaasd over het feit dat de muzikant in kwestie verbaasd was, verontwaardigd was en ook nog eens boos werd. Wij worden door dit soort acties benadeeld, niet die muzikant. Het leek wel de omgekeerde wereld.
Dit moest ik even van me afschrijven lieve mensen. Volgende keer ga ik onze voorbereidingen tot nu toe met jullie delen. En er zijn heeeel veel mooie en leuke dingen gebeurd de laatste tijd! Volgende keer heel veel positiviteit.
Tot de volgende blog en een fijn weekend!
Blog #32 – 53 plus 1 dag
Maandagochtend 27 juli 2020 is het nu, de dag na mijn 53e verjaardag. Yeahhh, happy birthday to me! Het was een geweldig fijn weekend waar ik nog even van aan het bijkomen ben. Gisteren heb ik een dagje spa cadeau gekregen van mijn lieve Joanna. Een compleet arrangement en we hebben er samen van genoten! Zaterdag heb ik het gevierd met een klein clubje, met mijn 3 beste vrienden, mijn boezemvrienden. Wij kennen elkaar alweer zo’n 35 jaar en onze jaarlijkse mannen Sate BBQ is sinds 2010 een traditie geworden. Een traditie die is begonnen toen mijn moeder in 2010 op haar ziektebed lag en voor de allerlaatste keer kon meegenieten van de gezelligheid beneden in de tuin. Aangezien we geen twintigers meer zijn ben ik dankbaar voor elk jaar dat we dit samen kunnen vieren. Het heerlijke recept van de marinade komt van mijn moeder en is inmiddels omgedoopt tot “Saus van de chef”…;-). Het zit hem in de voorbereiding. De vrijdag ervoor haal ik alle benodigde boodschappen in huis en in de avond snij ik dan de, meer dan 2,5 kilo, kipfilet in kleine stukjes die later een nachtlang in de marinade liggen in de ijskast om de volgende dag vervolgens 80 a 90 sateetjes te rijgen. Het lijkt allemaal simpel, dat is het ook maar het is gewoon de factor tijd, en daar hebben we gewoonweg niet genoeg van. Althans ik niet.
De factor tijd speelt uiteraard ook een hele grote rol in de aanloop naar onze theatervoorstelling. So little time so much to do zeg ik maar. Toen wij aan dit avontuur begonnen hadden we immers een andere insteek. Korte tijd daarna is ons management erbij gekomen en sindsdien wordt het allemaal nog professioneler aangepakt. Men kan wel zeggen dat door de crisis er voorbereidingsmaanden bij zijn gekomen maar alles kwam natuurlijk tot stilstand…dus nee, niks van dit alles. Inmiddels is de, uit de kluiten gewassen, productie een soort van mammoettanker die moeilijk bij te sturen is als de koers al is uitgezet. Je hebt in zo’n organisatie als deze te maken met een heleboel mensen waar je gewoonweg afhankelijk van bent en we zitten nu ook nog eens middenin de vakantieperiode. Het zal jammer genoeg nooit gaan zoals je het hebt uitgestippeld en als de koers weer eens, door onverwachte gebeurtenissen, bijgesteld moet worden dan moet de kapitein weer met man en macht bijsturen. Een mammoettanker stuur je niet 1-2-3 naar links of naar rechts en zo’n groot gevaarte rem je niet zomaar af. We moeten door en het kost ons door plotselinge wijzigingen heel veel extra tijd, energie en geld om alles draaiende te houden en goed te krijgen, een niet te vergeten alle stress die het daarbij oplevert. Ik kan wel constant schrijven hoe mooi en geweldig dit avontuur altijd voor ons is maar dat is natuurlijk niet de realiteit. Vanaf het begin hebben we tegenslagen moeten overwinnen en op het moment dat je denkt dat je alles hebt gehad dan komen er weer nieuwe hobbels en obstakels aan. Desalniettemin genieten wij van dit avontuur en we zijn er trots op dat we met in totaal 15 fantastische mensen deze show mogen neerzetten waarvan er straks 9 op het podium zullen staan! We doen het met z’n allen en hier is ook dat de ketting zo sterk is als de zwakste schakel.
De klok tikt, de 19e september nadert…de dagen, de uren, de minuten en seconden verstrijken. De spanning stijgt met de dag! Tik…tak…tik…tak…tik…tak…tik..tak…tik…tak…
Blog #31 – Het verhaal achter de artiest, de muzikant, de singer/songwriter
In deze blog wil ik het in het kort hebben over een viertal boeken die ik onlangs heb gekocht. Ik lees niet veel maar dit soort boeken lees ik graag…
Deze website bestaat pas kort. Om precies te zijn sinds 11 november 2019. De inspiratie hiervoor was eigenlijk begonnen tijdens mijn reis naar Las Negras. Ik was toen mee met Joanna die op singer/songwriters camp ging. Blog 1 t/m 4 zijn eigenlijk het begin geweest van dit alles. Eigenlijk ook wel logisch want dat weekje camp, waar ik overigens gewoon als vakantieganger rondliep, was een inspiratiebron voor mij met veel blije gezichten om me heen.
Ik had daar veel leuke en bijzondere mensen ontmoet, zo ook Jan Tekstra. Deze naam is minstens zo groot als die van John Ewbank maar veel minder bekend bij het grote publiek. Jan Tekstra is, hoe kan het ook anders, tekstschrijver…en muzikant en producer. Een aantal grote hits van Marco Borsato o.a. ‘Het Water, komen van zijn hand. En zo werkt(e) hij met zoveel andere grote artiesten samen. Jan heeft een boekje geschreven getiteld ‘Hits & Winkeldochters’ en die gaat over de hits en de liedjes die heel lang in de winkel blijven liggen. Tijdens onze drie uur durende busrit van de airport naar ons hotel heb ik achterin de bus even gezellig met Jan zitten kletsen en heb hem ook gedurende de camp week als een rustige, aardige, bescheiden en inspirerende man leren kennen. Ik zou zeggen, koop het boekje mensen! Even Googlen of op Facebook zijn naam intikken en dan kom je vanzelf op de site waar je het kan aanschaffen.
Jan Tekstra 
Liefste paar = BridgeDeLeau 
Hits & Winkeldochters 
Jan Tekstra
Ook heb ik een boek gekocht van Johnny Rosenberg. Ja, familie van het befaamde Rosenberg Trio. Aangezien ik al jaren gecharmeerd ben van hun virtuoze gitaarspel ben ik ook zeer gëinteresseerd in het levensverhaal van Johnny. Hij is een geweldige zanger en ook een waanzinnige slaggitarist in de stijl van Django Rheinhard. Het boek is getiteld Gipsy & Jazz (Een moderne Sinto-Jongen in twee werelden). Het is een toegankelijk boek met leuke achtergrond informatie over waar en hoe het voor hem allemaal is begonnen. Johnny en Joanna zitten bij hetzelfde management maar we hebben hem nog niet persoonlijk ontmoet. Dat komt vast nog wel een keer. Surf naar de website https://www.today-music.nl/ en ga naar de webshop. Zeer leuk boek en het leest lekker weg. Ik zou zeggen, koop het boekje mensen!
Johnny Rosenberg 
Gipsy & Jazz 
Signing the book
Toen ik dit boek voorbij zag komen wist ik dat ik deze moest hebben. Om de titel alleen al ‘De bas moet knorren’. Dit boek is geschreven door Jaap van Eik. Eens was ik een fervent lezer van het muzikantenblad de Music Maker in de jaren 80 en daar was Jaap de hoofdredacteur van. Buiten dat hij lekker die bas kan laten knorren kan hij ook lekker schrijven. Hij beschrijft hier een muzikaal leven met o.a. The Moans, Cuby + Blizzards, Livin’ Blues, Solution en Trace (1965-1977). Dit behoort toch tot de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek. Bassist of geen bassist, dit is een heel fijn boek om te lezen!
Jaap van Eik 
De bas moet knorren
Steve Lukather is een van mijn favouriete gitaristen bij wie ik de uitspraak ‘I do play the money notes to pay my bills’ voor het eerst voorbij hoorde komen. Geweldig dit! Je moet het maar kunnen om telkens weer een solo en andere gitaartpartijen precies op maat af te leveren. Steve Lukather, bekend van Toto, is de sessie muzikant der sessie muzikanten wat mij betreft. Deze man heeft mooie verhalen en anekdotes te vertellen. Heerlijk om voor het slapen gaan nog even een stukje te lezen uit ‘The Gospel according to Luke’!
Blog #30 – Bow Tie
Het is vrijdagochtend en check nog even of ik alles heb ingepakt voor vanavond. Maar eerst een ordinary day op kantoor. Voor dit soort optredens moet ik wel altijd eerder weg van kantoor want de vrijdagmiddag file begint altijd vroeg en de soundcheck is al rond 18:30u. Als ik werk tot 17.00u dan red ik dat gewoonweg niet met een autorit van ruim twee uur voor de boeg. Rond 14.30u sluit ik mijn computer af op kantoor en rij eerst naar huis om me te douchen, om te kleden, vlug een beetje wat te eten en om mijn spullen in te laden. Eerst even nogmaals een check of ik echt niks vergeten ben en dan de verkeersdrukte in op weg naar een wedding party in het oosten van het land. Tijdens de autorit zet ik de mentale knop om van kantoorpik naar muzikant. Even het omzetten van de mindset en de stress van de dag even naast me neerleggen. Want op vrijdag spelen betekent voor mij altijd gaar en gehaast de auto in stappen. Gelukkig duurt dat gevoel niet zo lang en kruip ik al gauw in de rol van RickEau LeauBass. Tijdens de autorit kan ik m’n gedachten een beetje verzetten en met Sky Radio op de achtergrond hou ik het goed vol. Het geeft me rust, de rust die ik nodig heb om de lange avond/nacht door te komen. Het is vrij druk op de weg maar het rijdt gelukkig wel goed door allemaal.
Aangekomen op de plaats van bestemming begin ik rustig mijn spullen naar binnen te brengen. Aangezien we met inear monitoren spelen hoef ik niet zoveel te sjouwen en kan alles in een keer mee naar binnen worden genomen. We spelen in een hele kleine zaal met een podium waar je nauwelijks met 4 man op terrecht kan, de band bestaat echter uit 6 man. Dan sta je met de groep weer te passen en te meten. Dit komt regelmatig voor. Ik snap dat niet want als de band wordt geboekt dan krijgt de klant alle (technische) info te zien voor wat nodig is om de band te kunnen laten spelen. Zelfs krachtstroom ontbreekt regelmatig! Moeten er weer meters stroomkabel naar een andere ruimte worden doorgetrokken of iets dergelijks. Sta je daar dan met je PA en alle andere spullen. Ik vind dat altijd zo suf, maar gelukkig regel ik het niet. Nee, niks voor mij dit soort geregel. Goed, eindelijk kunnen we, met enige vertraging, onze spullen opzetten en afstellen. Na de soundcheck die drie kwartier later pas heeft kunnen plaatsvinden moeten we nog even vlug wat gaan eten met z’n allen. We hebben dan nog maar 20 minuten om een hele maaltijd naar binnen te werken want we moeten onze spulletjes nog opruimen en het podium netjes maken voor de avond die om 21.00u begint en de gasten al om 20.30u binnendruppelen.
Het komt ook regelmatig voor dat men moeilijk doet over het eten. Hollanders en eten, dat is wel een dingetje hoor. Kom je op een heel mooi luxe feest in een mooi kasteel en dan is er niks geregeld voor de band want dat past dan zgn niet meer in het budget. Ik heb zelfs hele buffetten aan het einde van de avond in de container gepleurd zien worden terwijl men zei dat er niet genoeg zou zijn voor de gasten als de band ervan mee zou eten. Er zijn zelfs avonden geweest waar we geen bier mochten bestellen. En nee, we zuipen niet. We drinken altijd een paar biertjes met elkaar. Sterke drank begrijp ik nog maar biertjes? Heel vaak heb ik het gevoel gehad dat mensen niet de juiste band voor hun avond boeken. Als je een allround band inhuurt dan wilt dat niet zeggen dat we de hele avond nederlandstalige hoempapa muziek zullen spelen. Allround betekent voor mij diversiteit in het repertoire. Ook hier gaat het vaak mis waardoor ik regelmatig het gevoel heb gehad op het verkeerde feest te staan. En waarover ik me altijd over verbaasd heb. Men boekt een band voor een feest en men maakt het geld pas twee maanden later over. Daar kan ik nog steeds niet bij. Als een band een sluitpost op je begroting is, huur dan een DJ in zou ik zeggen.
De avond begint en de gasten druppelen langzaam binnen. Bruid en bruidegom staan een beetje verveeld bij de deur waar de mensen netjes wachten op hun beurt om hun te feliciteren. Iedereen groet elkaar vriendelijk en men haalt wat drankjes. Daarna gaat men zitten en gaat gezellig met elkaar kletsen. De band speelt z’n eerste set met rustige muziek en uiteraard is er de openingsdans van de newly weds en doen sommige gasten daarna uit beleefdheid mee om daarna de hele avond niet meer uit hun stoel te komen. De laatste jaren lijkt het wel alsof mensen niet zo’n zin meer hebben om naar een bruiloft te gaan. Ik zag regelmatig lange gezichten die helemaal niet in de mood lijken te zijn om te feesten. Als je een vocalist(e) in de band hebt die ook een goede entertainer is dan krijg je de mensen gelukkig altijd wel aan het dansen en aan het feesten. Ik kijk naar rechts uit het raam naar buiten waar de bruid de hele tijd sjekkies staat te roken bij de voordeur. Ze wordt gevraagd om deel te nemen aan het feest want het bruidspaar moet even in het midden van de kring gaan staan. Haar kersverse husband roept haar naam door de PA om en op dat moment zie ik haar een net gedraaid sjekkie uit haar mond spugen…pffft! Lekker charmant dacht ik nog bij mezelf. Na drie en halve set staat de zaal eindelijk op z’n kop. Het is hard werken voor de front (wo)man om zo’n avond te maken. Maar ach, I’m just the bassplayer met z’n oortjes in waardoor ik het zaalgeluid, die de mensen maken, nauwelijks hoor en ik trek mijn hoed dan iets meer beneden zodat ik het gevoel heb in eigen wereldje te zijn ondanks het feestgedruis vlak voor mijn neus. Soms is zo’n feest zo verschrikkelijk saai met nare mensen dat ik op de lessenaar mijn mobiele telefoon heb staan waar ik dan tussendoor TV op zit te kijken tijdens het spelen. Ja ja, kan ik ook…:-). Niemand die het ziet want ik sta vaak achterin verscholen achter een lessenaar en een andere muzikant.
De meest onvergetelijke en verschrikkelijke bruiloft voor mij persoonlijk was het spelen op een miljonairs bruiloft in 1999 waarbij de bruid ineens hysterisch begon te gillen. Iedereen schrok en haar vader rende naar haar toe met de vraag wat er aan de hand was. De band stopte en ze wees naar mij. Hij, hij heeft zijn Bow Tie niet om! Alle ogen waren op mij gericht en ik kon wel door de grond zakken. Het was een feest waar we allemaal in smoking moesten maar door alle haast had ik mijn vlinderdas vergeten om te doen. Ik dacht die dan in de pauze tussen de sets door om te doen maar helaas. Het belachelijk histirisch gedoe van dat verwende nest had meteen invloed op de rest van de avond. Ik zag dat de gasten het ook maar een rare actie vonden en de meesten gingen ook maar meteen naar buiten en bleven daar. De sfeer werd een stuk minder leuk en we hadden toen nog een hele avond te gaan. Toen we klaar waren met de gig ging ik er dan ook met gierende banden vandoor. Dit nooit meer dacht ik bij mezelf.
Ik heb dit meer dan 25 jaar gedaan, spelen op dit soort soort events. Bruiloften, partijen en bedrijfsfeesten. Iedereen staat met z’n rug naar de band toe en of het wat zachter kan. En dan die bedrijfsfeesten waar de directeur, met zweetdruppels op z’n voorhoofd, de mooie secretaresse aan het versieren is en rondjes om haar heen staat te huppelen met twee wijsvingers in de lucht op de maat van de muziek. Misschien 10 procent van dit soort events waar ik heb gespeeld vond ik gezellig en leuk. Maar uiteindelijk gaat het er niet om wat ik er van vind maar dat de organiserende partij een geweldige avond heeft beleefd. En ik moet zeggen, het is nauwelijks voorgekomen dat men ontevreden was. Voor mij is het gewoon een job die goed geklaard moet worden. Toch wel heel raar als ik me bedenk dat een bruiloft een hoogtepunt is in iemands leven en ik altijd weer opgelucht ben dat de avond voorbij is en blij ben wanneer ik weer in de auto terug rij naar huis.
“Zou je het zo weer doen? Natuurlijk, want hoe hoger de gage hoe leuker ik het vind!“
Blog #29 – De bassist volgens mij
De rol van de bassist wordt nogal onderschat. De bescheiden plek die de bassist op het podium inneemt is 9 van de 10 keer achteraan naast de drummer en ze trekken over het algemeen niet de aandacht en zijn voor het grote publiek zelfs onzichtbaar. De bassist is dienend en onopvallend. De bassist verbindt harmonie en ritme en is vaak de rust zelve. Hij of zij is het cement, de verbindende factor binnen een band.
Even over het verbinden van ritme en harmonie. Dat de bassist samen met de drummer een ritme tandem vormt, dat weet men vaak wel. Een drummer kan ritmisch de boel sturen, maar daar gaan we…de bassist kan ritmisch en harmonisch sturen. En wat niet iedereen weet of zich realiseert is dat de bassist een akkoord kan bepalen. Speelt de gitarist bv een C majeur akkoord en de bassist speelt een B dan wordt het akkoord een Cmajeur7. En als de gitarist een Cmajeur7 speelt en de bassist slaat een E aan ipv van de grondtoon C en dan klinkt het akkoord ineens weer anders. De bassist speelt vaak de grondtonen van een akkoord maar kan ook anders besluiten.
De bassist heeft een grote verantwoordelijkheid. Je behoort immers tot het fundament. Is het fundament zwak dan is de rest van de band dat ook, hoe goed de andere muzikanten ook zijn. Neem een huis als voorbeeld. Het fundament van een afgebouwd huis is praktisch onzichtbaar. En je kan het zo mooi hebben gebouwd als je maar wilt, met de beste materialen, maar als het fundament zwak is dan heb je er niet veel aan en stort de boel in elkaar. De bassist moet de muziek ook door en door kennen, nog meer dan de anderen, want hij is geen volger maar een onopgemerkte leider.
De bassist zorgt er voor dat anderen kunnen shinen en met vertrouwen hun ding kunnen doen. Als de bassist staat als een huis, samen met de drummer, dan voelt het voor de muzikanten in de groep aan als een warm bad. Is een drummer ruk dan is de bassist constant bezig om te trekken en te duwen aan het tempo en is constant bezig om te corrigeren. En dat vindt de bassist fucking vermoeiend en irritant jonguhhh! De bassist houdt het overzicht en speelt met authoriteit en is geen volger. Ik zeg geen volger omdat de bassist die volgt achter de feiten aanloopt en dat is dan ook te horen in het basspel.
De bassist moet gefocussed blijven en overzicht houden want als hij verdwaald dan fronsen de wenkbrauwen, draait iedereen zich om en word hij door het publiek ineens wel opgemerkt. Daarom is het ook maar goed dat de bassist onopvallend achteraan staat zodat we ons een beetje kunnen verschuilen als het moment daar is…:-)
De bassist geeft om het geheel en niet zichzelf.
Blog #18 – Less is more
Bij muzikanten is dit wel een dingetje hoor. Overplaying, te veel noten, te veel licks, te veel tricks, te veel slap, te veel tap. Een beetje te veel van alles in een liedje stoppen omdat je denkt niet met minder noten en technische truukjes toe te kunnen. Het moet eruit en dus stoppen we het hele liedje vol met alles wat we hebben geleerd. In dit geval vind ik wel dat less more is. Het is ook zo vermoeiend spelen met muzikanten die zoveel kunnen maar het niet weten te doseren. Als luisteraar word je er waarschijnlijk ook niet blij van. Hangt natuurlijk ook af van het genre wat je speelt natuurlijk. Jazz cats spelen uiteraard meer noten dan de gemiddelde popmuzikant.
Ik beluisterde laatst op Spotify een podcast aflevering van Basgasten. Die podcast is zeker aan te raden voor (aspirant) bassisten. Zelf vind ik het altijd interessant hoe andere bassisten door het leven gaan. Het geeft mij inspiratie, stof tot nadenken, nieuwe inzichten en vaak ook motivatie. Maar goed, ik hoorde daar een bassist van een zeer bekende nederlandse band zeggen dat hij vroeger geen muzikale opleiding wou volgen want dat zou zijn creativiteit in de weg zitten. Ik hoor deze uitspraak wel vaker en dan frons ik mijn wenkbrauwen en komen er vraagtekens boven mijn hoofd. Hoezo dan??? Waarom dan??? Ik snap ook wel dat je denkt dat hoe meer je weet hoe minder vrij je kan denken. Maar is dat echt wel zo? Muziek zie ik als een taal. Je kan het lezen en schrijven en spreken oftewel spelen. Letters zijn te vergelijken als de individuele muzieknoten. Een groep van die noten kan je weer zien als woorden. Deze groepen van noten vormen weer zinnen en de zinnen bij elkaar vormen dan weer een verhaal. Als ik het vergelijk met een boek schrijven, zou je je dan goed kunnen verwoorden wanneer je een geringe woordenschat hebt en weinig tot geen kennis hebt van grammatica? Grammatica zijn de regels in de taal waar je je aan moet houden. Maar in de muziek kunen de regels overtreden worden zolang het maar goed klinkt en… hoe groter je woordenschat, je vocabulair…hoe mooier toch? Voor mij is het leren van muziektheorie en het leren noten lezen een verrijking en zie het als een overzicht van mogelijkheden. Gelukkig hou ik er van. Ik wil geen muziek analfabeet meer zijn maar snap ook wel dat heel veel muzikanten het maar saaie taaie kost vinden.
Er zijn zoveel bassisten die alleen maar de hele tijd grondtonen en de kwint spelen van een akkoord maar geen baslijnen kunnen verzinnen omdat ze gewoonweg geen kennis hebben van, daar gaan we weer, muziektheorie. Hoe kan je een baslijn verzinnen als je niet weet wat de noten van bijvoorbeeld een A mineur 7 akkkoord of G majeur 7 zijn? Ja, je kan er thuis heel lang op zitten totdat het allemaal klopt maar snap je dan ook wat je aan het doen bent? Als een bassist geen baslijnen kan spelen dan is dat wat mij betreft hetzelfde als een gitarist die geen akkoorden kan spelen. Bassisten spelen ook akkoorden, alleen noot voor noot…dat heet een baslijn.
In de jaren ’90 speelde ik met een paar drummers die alleen maar rechttoe rechtaan speelden in elke muziekstijl. Wel lekker grooven hoor maar geen enkele fill, geen enkele break. Je gooide er bij wijze van spreken een muntje in en ze gingen aan en ze gingen weer uit. Ik vroeg toen aan een van hun waarom hij zo speelde. “Ik ben een hiphop drummer” zei hij. Ok dacht ik, het heeft dus een naam. Lekker makkelijk spelen zo, drummen als een drumcomputer waarvan de progammeur te lui is of misschien ook niet capabel is om het wat interessanter te maken. Totaal ook geen muzikale interactie had ik met dit soort drummers. De switch gaat aan en de switch gaat off. Dit is wat mij betreft alleen maar less en zeker geen more.
To play less is to learn more.
